พักตรงนี้ดีกว่านิทราเจ้า
พี่คือเหย้าเรือนทองสี่ห้องใหญ่
จากวันนั้นถึงวันนี้ยังดีใจ
คงอยู่ได้อีกนานกานท์ของเรา

สิริวตี

 

เหนื่อยงานมานพักบนตักพี่
ฤดีนี้นั้นพลันสดใส
โอบกอดพรอดพร่ำฉ่ำชื่นใน
เอาใจใครกันหรือฉัน(คน)เดียว

นวดนิดนวดหน่อยค่อยคลอเคล้า
ที่ยวนที่เย้ามิเปล่าเปลี่ยว
อบอุ่นข้างในหวั่นไหวเชียว
ขอเลี้ยวหลบเขินเดี๋ยวเดินมา

สิริวตี
 

พรุ่งนี้จะหามุกมาใหม่....คริๆๆ

ได้ลึกซึ้งทุกครานิทราชื่น
ทุกวันคืนเพราะพี่ใกล้ไม่หลีกหนี
ขอตอบคำว่ารักและภักดี
แด่พี่นี้คนเดียวมิเหลียวใคร

จะเปลี่ยนตัวเปลี่ยนตนจนดูแปลก
แต่จิตแยกตรองดูก็รู้ได้
จึงตามรับตามส่งคงเอาใจ
ฤดีใดที่งามตามผูกพัน

เก็บถ้อยคำทำนองประคองคิด
ด้วยจริตที่ใจแนบใฝ่ฝัน
ถนอมเก็บร้อยพจน์บทชีวัน
ทุกเชิงชั้นกันไปไม่เสื่อมคลาย

สิริวตี

 

อยากจะฟังความจริงยิ่งนักแล้ว
ใยมาหลอกน้องแก้วแววเสนอ
รักที่ส่งนั้นลวงห่วงละเมอ
สุดพร่ำเพ้อเรื่อยไปให้ละอาย

ใยมิแจ้งสว่างกระจ่างน้อง
หรือขุ่นข้องเรื่องใดแจ้งใจหมาย
เพราะรักนี้ดำเนินเกินบรรยาย
อย่ากลับกลายลวงหลอกช้ำชอกใจ

สุดแสนเศร้าลึกกว่าลึกจะนึกเอ่ย
คนรักเคยปิดกันแต่วันไหน
หรือหาเหตุที่ลวงห่วงอาลัย
โปรดแจ้งไขตรงนี้ฤดีนวล

น้ำตานองร้องไห้ที่ปลายหมอน
ยังมิเท่าบทกลอนซ่อนไห้หวน
รักของเราเช่นไรให้รัญจวน
ควรรึควรปิดกันอย่าทำเลย

มิเคยเสียใจใดเท่านี้เล่า
นึกถึงวันก่อนเก่าเราเอื้อนเอ่ย
รักต่อรักปักเหน็บเจ็บจนเคย
โปรดวางเกยคำตอบน้องขอบคุณ

สิริวตี
 

แล้วไยเล่าปกปิดสนิทแนบ
ที่ทำแอบทำซ่อนเพลินป้อนหวาน
เห็นน้องโง่น้องเขลาเนิ่นเนากาล
ร้อยเรียงม่านหัวใจใยฉะนี้

น้ำตาอาบสองแก้มแถมยังอุ่น
เพราะซาบซึ้งการุณในคุณพี่
มาถักทอล้อใจเพิ่มไมตรี
น้องจะหนีพี่หายไปไหนกัน

มิเคยเสียความรู้สึกตรึกตรองนิด
เพราะลิขิตคำหวานผสานฝัน
คืออบอุ่นเป็นเพื่อนเรือนสัมพันธ์
สุขทุกข์นั้นจึงมี่พี่ฤดีเดียว

สิริวตี

 

ไม่สบายเขียนกลอนแบบงงๆหน่อยนะคะวันนี้ ยังไม่ฟื้นไข้

“วาระจิตแต่แรกมิแปลกใจ
แต่เห็นความสว่างใสให้ตามมา”

ยกประโยคภักดิ์คำกรรมลิขิต
มิเบือนบิดถ้อยความเช่นตามหา
จะเป็นชายหรือหญิงจริงโลกา
แต่วิญญาท่านนั้นสำคัญนัก

ได้ติดตามต่อกลอนผ่อนทุกข์ร้อน
มินิ่งนอนจึงเห็นเป็นงานหลัก
ทุกนิทราราตรีมีที่พัก
ยังตระหนักอ่อนหวานวิมานเรา

แม้สวมวางทางกลอนสุนทรฉาก
ความจริงยากเห็นได้มิใช่เขลา
ทุกหยาดหยดรดรินประทินบรรเทา
อ่อนละมุนทำเนาน้องเข้าใจ

เคยอยากถามอยากล้วงปวงคำตอบ
หากพี่ชอบมอบเองประเลงใส่
แม้แค่นี้ก็สว่างกระจ่างใน
จึงขอติดตามไปโปรดใคร่ครวญ

ทุกคืนค่ำวังเวงยังเพลงเอก
ประสานเสกบทรักรำพันหวน
ด้วยสองเราแค่รู้มิคู่ควร
แต่มิด่วนจากกันพลันดำเนิน

งามรสธรรมพี่ล้ำกว่าพจน์ไหน
งามน้ำใจใสสะอาดมิขลาดเขิน
ทุกนิทราราตรีดีเหลือเกิน
จึงมิเมินสักวันพลันตรองดู

หวังว่าต่อแต่นี้พี่หมดเศร้า
เพราะน้องเฝ้าเป็นเพื่อนเรือนจินต์อยู่
จะคือหญิงหรือชายมิหมายรู้
ขอเคียงคู่อารมณ์ห่มกานท์กลอน

วาระจิตแห่งใจท่านใสนัก
จึงเรียงภักดิ์พรมสายพรายอักษร
ยิ่งเห็นเมตตาธรรมนำก่อนนอน
จึงออดอ้อนป้อนไปไม่เบื่อเลย


สิริวตี




วันนี้เขียนไม่ต่อกับด้านบน ขออภัยนะคะ

ตอนนี้อิ่มรสบุญเกื้อหนุนแล้ว
ขอเจื้อยแจ้วเก็บรักสลักปูม
อย่าเง้างอดงุนงงหน้าคงอูม
ขอส่องซูมยิ้มหวานสราญใจ

สามวันนี้ที่ร้างห่างดวงจิต
คิดถึงน้องนวลพิศนิดนึงไหม
หรือท่องเที่ยวเกี้ยวก้อยน้อยหทัย
ช่วงแจ้งไขข้อข้องต้องการฟัง

สิริวตี

 
คริๆๆ


ปูม = ตารางแสดงลำดับการเคลื่อนไหวของดาวพระเคราะห์แต่ละวัน

เพราะเป็นลิงตัวน้อยกระจ้อยจิด
เลยยังคิดซุกซนกมลหนอ
แต่หัวใจมีพี่เดี่ยวเกี่ยวเกินพอ
ที่เคยขอให้เพิ่มแต้มเติมจินต์

ทำงานหนักเหนื่อยกายเท่าใดนัก
เลยมาพักอิงแอบแนบวงศิลป์
ขอฉ่ำโรยโปรยสุขคลุกชีวิน
มิสุดสิ้นทางเราให้เข้าใจ

จะกล่อมขวัญวันนี้มีแต่สุข
ปราศจากทุกข์ครรลองผุดผ่องใส
เสนาะล้ำเลิศลักษณ์ประจักษ์ใน
ซึ้งหทัยเท่านี้มิมีเลือน

สิริวตี