กลอนติดฉัน...?...ฉันติดกลอน

๏ ครั้งรวบรวมเรื่องราวที่เล่าขาน จากตำนานท้องถิ่นแดนดินใต้
   คือ “แม่ศรีวรรณทอง” ผ่องพิไล คนทั่วไปนับถือเลื่องลือชา

   ๏ เรื่องชิงรักหักสวาทประหลาดล้ำ ของ “พญายอดน้ำ” งูเจ้าป่า
   กับจระเข้เจ้าชลธีมีศักดิ์ดา ชื่อ “พญาท่าข้าม”ชนคร้ามกลัว

   ๏ แต่งเป็นกลอนพื้นบ้านสื่อสารศิลป์ ในท้องถิ่นได้รักษ์ประจักษ์ทั่ว
   มิได้หวังมูลค่ามาใส่ตัว ดีหรือชั่วก็ตามทำสุดใจ

   ๏ ห้าปีหลังจากนั้นจนวันหนึ่ง เข้ามาถึงวง “กวีร่วมสมัย”
   จึงนำกลอนพื้นบ้านที่จารไว้ ปรับปรุงให้ฉันทลักษณ์ถูกหลักการ

   ๏ จัดพิมพ์ครั้งที่สองดังปองหมาย สมาคมฯแจกกระจายถึงหลายท่าน
   แต่งภาคสองต่อตามความชักบาน จากเตรียมงานจนพิมพ์น่าราวห้าปี

   ๏ นาม “แดนคนธรรพ์” หลายท่านเห็น ถือว่าเป็นเล่มที่ทุ่มอย่างเต็มที่
   “รวมฉันทลักษณ์” หลาก “กลบท” มี ธันวานี้ (57) ออกเล่มใหม่เรื่อง “พระนล”

   ๏ จาก “พระนลคำหลวง” คำฉันท์นั้น มากมายฉันทลักษณ์นักเป็นผล
   อ่านเข้าใจความยากอยู่มากล้น ขอเป็นคนเล่าใหม่ให้เป็นกลอน

   ๏ “แม่ศรีวรรณทอง”แต่งภาคสามต่อ นาม “ธานีศรีวิชัย” ขอย้อนกาลก่อน
   อิงประวัติศาสตร์คาดนานแน่นอน เพราะทุกตอนข้อมูลเกื้อกูลกัน

   ๏ เมื่อ “ธานีศรีวิชัย” ไปได้ช้า “พระสุธน มโนราห์”เข้ามาขั้น
   สองเรื่องควบประจวบเหมาะเพระเริ่มมัน พวกกลอนสั้นอาจห่างเป็นบางครา

   ๏ แต่ “ร้อยฝัน” “ร้อยวลี” มิมีเว้น ยังต้องเน้นด้วยรักยิ่งนักหนา
   รีบสร้างงานให้ทันกับเวลา มิคิดว่าชีวันฉันยาวยืน

   ธนุ เสนสิงห์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: กลอนติดฉัน...?...ฉันติดกลอน (อ่าน 4132 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้