..ไม่ฆ่าน้องไม่ฟ้องนายไม่ขายเพื่อน..

อยู่ท่ามกลางสายฝนหมองหม่นเศร้า
อยู่ท่ามกลางความเหงาอาบเงาศิลป์
เพียงตะวันดาวเดือนเป็นเพื่อนริน
เพียงปะปนกวินร้อยจินต์พา

ใบประกาศฉันนี้ไม่มีดอก
แต่ขอบอกเรียนจบครบศึกษา
หากแต่ฉันเรียนรู้อยู่ชีวา
ปริญญาหากินถวิลปอง

ใช้ชีวิตติดดินตามถิ่นที่
ผิดชั่วดีรู้กรรมนำสนอง
สิ่งที่ได้มานั้นตามครรลอง
ความถูกต้องได้มารู้ค่าคน

แม้นลำบากชาตินี้ใช้ชีวิต
ไม่เคยคิดผิดรับแม้สับสน
แม้นมิได้เก่งกล้าปัญญาชน
แต่กมลนั้นเจียมธรรมเนียมมี

กระไรเลยเก่งแท้ โอ้แม่จ้าว...
คนว่ากล่าวตักเตือนกลับเลือนหนี
หวังเพียงอยู่ปลายยอดกอดกวี
เหยียบหัวพี่น้องเดินจำเริญตัว

คนใจแคบแบบนั้นสุขสันต์หรือ
คนกระพือนินทากะลาหัว
ไร้ยางอายขายหน้าชีวามัว
เดินข้ามขัวสะพาน ตำนานกลอน

พิณจันทร์
๒๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๘