นั่งอ่านแล้วด้วยใจให้ปั่นป่วน
และรู้สึกคึกคักประจักษ์จวน
ขอคร่ำครวญสักนิดศิษย์อาจารย์

นึกนิราศบาดจิตเพราะคิดถึง
ร่ายรำพึงซึ่งฤดีที่สงสาร
ละห้อยไห้หนักหน่วงทั้งทรวงมาน
ไปซาบซ่านโซดา(กัน)ดีกว่าเอย

สิริวตี
 

คริๆ

แต่งไปแต่งมาหนูคิดมุกไม่ออกแล้วค่ะ 555