สร้อยศิลป์จินตนา

ใช้อารมณ์บ่มเขียนมิเพียรหมาย
เพื่อนหญิงชายมอบจิตมิตรประสาน
มิตรภาพจริงใจให้เนิ่นนาน
มิขับขานเคืองโกรธพิโรธใคร

หากแม้นเขียนเปรมปรีดิ์ฤดีสุข
โมหะรุกแผดเผามิเข้าใกล้
เขียนชมนกชมสวนล้วนป่าไพร
ยังสุขใจยิ่งกว่าเขียนด่าคน

เราต่างมาต่างไปคิดให้ทั่ว
เลวดีชั่วของเขามิเฝ้าสน
เรื่องส่วนตัวอื่นใครมิใฝ่ตน
ต่างเหตุผลทำไมถึงให้เดิน

ความจริงใจควรมอบโดยรอบมิตร
ประเสริฐจิตมอบกันจึงสรรเสริญ
มิใช่ว่าลับหลังนั่งประเมิน
ใส่ความเกินกว่าจริงทุกสิ่งมี

หากเมื่อเห็นสิ่งใดตนไม่ชอบ
มิควรมอบใส่ร้ายความป้ายสี
ทุกคนต่างตั้งใจใฝ่ความดี
อย่าราวีประนามใส่ความกัน

มุมานะด้วยตนฝึกฝนเขียน
มุุ่งจิตเรียนให้อยู่เรียนรู้นั่น
ทุกแผนผังต้องย้ำให้สำคัญ
และมุ่งมั่นให้เห็นความเป็นจริง

แม้บางอย่างริดรอนจนอ่อนอก
น้ำตาตกอ่อนแอนั่นแท้หญิง
แต่ด้วยมิตรดึงใจคืนให้อิง
จึ่งมิทิ้งร้อยกรองที่ต้องเรียน

หากมิใช้อารมณ์ประสมอ่าน
ทุกบทกานท์มากมีพาทีเขียน
อันรักใคร่โกรธหลง คงระเบียน
"พิณจันทร์"เพียรทอศิลป์จินตนา

พิณจันทร์
๑๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๑