ขอน้อมคาระวะ อาจารย์ รพีกาญจน์ อย่างสูง
และขอมอบตัวเป็นศิษย์ด้วยความยินดีและ
ขอน้อมรับคำติติงเสมอไม่ต้องกลัวการโกรธเคือง
รับได้ทุกรูแบบ ผมยึดคำพระพุทธเจ้าเป็นแนวทางปฏิบัติ
น เต อหํ อานนฺท ตถา ปรกฺกมิสฺสามิ
อานนท์ ! เราไม่พยายามทำกะพวกเธอ อย่างทะนุถนอม
ยถา กุมฺภกาโร อามเก อามกมตฺเต
เหมือนพวกช่างหม้อ ทำแก่หม้อ ที่ยังเปียก ยังดิบอยู่
นิคฺคยฺหนิคฺคยฺหาหํ อานนฺท วกฺขามิ
อานนท์ ! เราจักขนาบแล้ว ขนาบอีก ไม่มีหยุด
ปวยฺหปวยฺหาหํ อานนฺท วกฺขามิ
อานนท์ ! เราจักชี้โทษแล้ว ชี้โทษอีก ไม่มีหยุด
โย สาโร, โส ฐสฺสติ
ผู้ใดมีมรรคผลเป็นแก่นสาร ผู้นั้นจักทนอยู่ได้.
คนเรา ควรมองผู้มีปัญญาใด ๆ ที่คอยชี้โทษ คอยกล่าว
คำขนาบอยู่เสมอไป ว่าคนนั้นแหละ คือ ผู้ชี้ขุมทรัพย์
ควรคบบัณฑิตที่เป็นเช่นนั้น
เมื่อคบหากับบัณฑิตชนิดนั้นอยู่
ย่อมมีแต่ดีท่าเดียว ไม่มีเลวเลย.
เฒ่าธุลี
แก่ใกล้ม้วย ด้วยกัน หวั่นใดเล่า
เป็นผู้เฒ่า เฝ้าปลูก ของลูกหลาน
เคยลำบาก ตรากตรำ ทำแต่งาน
นมแตกพาน นานถึง ครึ่งร้อยปี
เคยครองตน พ้นเหน็บ โรคเจ็บไข้
อุบัติภัย เบียดเบียน เวียนร่นหนี
ประสบสุข ทุกข์เข้า เศร้าทวี
วิชชามี เท่าไร ใช้ป้องตัว
เอาเหลี่ยมเล่ห์ เพทุบาย ลายรับต้อน
กลซับซ้อน กั้นกาง หลุมพรางทั่ว
ร่านระคน มนต์ดำ ทำระรัว
ยอจบจั่ว คาถา สามลาโอม
หากประเด ประดัง กันพลั้งพลาด
พิงศิลป์ศาตร์ พุทธัสสะ สวาโหม
ส่งเคราะห์ร้าย หายไป ลอยไฟโคม
ก่อทรายโดม ขนมจัด บัดพลีวาง
รู้กาเล เทศะ ปะร้อนหนาว
รู้ขุ่นขาว เทาดำ ค่ำมืดสาง
รู้มรรคผล ต้นปลาย อบายทาง
รู้เคียงข้าง ธัมมะ ประพฤติงาม
ไม่ขอรับ ลูกศิษย์ คิดเพียงเพื่อน
เพราะเลอะเลือน บ้าบอ ผิดข้อห้าม
ของคาวกิน รินสุรา เฮฮาตาม
ละข้อสาม สักหน ยังจนใจ...เฮ่อ
รพีกาญจน์
