พี่โตช้า
..
อีกกี่ปีกันเล่าเราจะหนุ่ม
ความกลัดกลุ้มรุมเร้าเศร้ามหันต์
ใจหวาดหวาดหวิวหวิวฉิวทุกวัน
โอ้มิ่งขวัญคนดีพี่โตช้า
..
ยามเยาว์วัยวายวุ่นมิว่างเว้น
เที่ยววิ่งเล่นตะลอนนอนบนหญ้า
เด็ดฝรั่งนั่งเเทะสบายอุรา
ทำก้านกล้วยดั่งม้าสาละวน
...
แต่ปีนี้น้องนางช่างเพริศแพร้ว
เป็นดวงแก้วกลางใจให้ฉงน
ส่วนเราเตี้ยม้อต้อท้อเกินทน
แสนปวดร้าวกมลสับสนใจ
..
หน้าอกน้องเต่งตึงเด้งดึ๋งนัก
สูงสง่าน่ารักน่าหลงไหล
ไม่วิ่งเล่นเช่นเดิมเริ่มเปลี่ยนไป
หน้าผุดผ่องยองใยชวนใฝ่ปอง
..
ก้มลงมองตัวเองวังเวงสิ้น
ส่วนน้องนั้น..โสภิณถวิลจ้อง
งามละมุนละไมเป็นก่ายกอง
อยากจะร้องไห้โฮโมโหตน
...
 ทำไมพี่ต้องฮาด้วย... แห้ว