สักวา.....ป้อนข้าวน้อง
............
    สักวาแสนสงสารสะท้านอก
กลัวน้องตกลงล่างร่างเหลกเหลว
พันผ้ามัดรัดกุมทั่วมุมเอว
กินข้าวเร็วน้องนุ่งแม่.ปรุงมา
   ลมเย็นเย็น.พัดผ่านสราญนัก
ด้วยความรักหนักหน่วงเฝ้าห่วงหา
กำช้อนป้อนค้อนคำขยำปลา
ช่วยหันหน้าหม่ำหม่ำอ้าวอ้ำเอย