สวัสดีครับ

จนถึงขณะนี้แล้ว คาดว่าคุณมนต์  เมืองชัยภูมิ  น่าจะเข้าใจความแตกต่างระหว่าง "กลอน" กับ "กวีนิพนธ์" ได้พอสมควร  ผมขอยกคำอธิบายของพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิต ปี ๒๕๔๒ เกี่ยวกับ "กลอน" และ "กวีนิพนธ์"มาให้ศึกษา นะครับ

๑. กฺลอน  น. คําประพันธ์ซึ่งแต่เดิมเรียกคําเรียงที่มีสัมผัสทั่วไป จะเป็น โคลง ฉันท์ กาพย์ หรือร่ายก็ตาม เช่นในคำว่า ชุมนุมตํารากลอน, ครั้นเรียกเฉพาะคําประพันธ์เฉพาะอย่างเป็นโคลง ฉันท์ กาพย์ ร่าย แล้วคําประพันธ์นอกนี้อีกอย่างหนึ่งจึงเรียกว่ากลอน เป็นลํานําสําหรับขับร้องบ้าง คือ บทละคร สักวา เสภา บทดอกสร้อย, เป็นเพลงสําหรับอ่านบ้าง คือ กลอนเพลงยาว หรือ กลอนตลาด.
* กลอน  ใน กระทู้ของคุณมนต์  เมืองชัยภูมิ ก็หมายถึง "กลอนสุภาพ"  นั่นเอง

๒. กวีนิพนธ์  น. คําประพันธ์ที่กวีแต่ง (คำประพันธ์ทุกประเภท)
* มาถึงขั้นนี้ก็ต้องทำความเข้าใจกับคำ "กวี" อีกลำดับหนึ่ง ดังนี้
๓. กวี  น. ผู้รู้ผู้เชี่ยวชาญในศิลปะการประพันธ์บทกลอน จําแนกเป็น  ๔  ประเภท คือ
(๑) จินตกวี แต่งโดยความคิด
(๒) สุตกวี แต่งโดยได้ฟังมา
(๓) อรรถกวี แต่งตามความจริง
(๔) ปฏิภาณกวี แต่งกลอนสด. (ป.)

* ฉะนั้น "กวีนิพนธ์" คือคำประพันธ์ (หนังสือ) ที่แต่งโดย "ผู้รู้ผู้เชี่ยวชาญในศิลปะการประพันธ์"

ส่วน "กลอน" (รวมทั้งบทร้อยกรองต่างๆ ที่มีรูปแบบฉันทลักษณ์) คือ คำประพันธ์ที่แต่งโดยผู้สนใจในคำประพันธ์ประเภทนั้นๆ   (ถึงตอนนี้คุณมนต์  เมืองชัยภูมิ น่าจะเข้าใจความแตกต่างระหว่าง "กวีนิพนธ์" กับ "กลอน" แล้วนะครับ)

* "กวี"  ต้องให้ผู้อื่นยกย่อง มิใช่ตนเองคิดเองว่าเป็น "กวี"  หนังสือรวมบทกวีนิพนธ์  ในความหมายที่แท้จริง จึงหมายถึง หนังสือ ที่ประพันธ์โดยผู้รู้ผู้เปรื่องปราดเชี่ยวชาญในการประพันธ์  ส่วนที่เห็นๆกันนั้น จะถึงขั้นเป็นหนังสือกวีหรือไม่ อยู่ที่ผู้อ่านครับ
การประกวดหนังสือกวีนิพนธ์  ที่มีการประกวดกันนั้น มิใช่เขียนเพียง ๑๐ - ๒๐ บท  ในบางแห่งกำหนดไว้อย่างน้อยต้อง ๓๐๐ บท  บางแห่ง ต้องไม่ต่ำกว่า ๑๐๐ บท  

*  ฉะนั้น บทร้อยกรองที่เห็นตามหน้านิตยสารบ้าง ตามเว็บฯ บ้าง ตามเฟชฯ บ้าง เขียนกันไม่กี่บท จะถึงขั้นเป็นบทกวีหรือไม่...ก็ต้องขึ้นอยู่กับผู้อ่านเช่นกัน  มิใช่ผู้เขียนกำหนดเอง

* กวีนิพนธ์  อาจประพันธ์ด้วยบทร้อยกรองชนิดเดียวกัน ตั้งแต่ต้นจนจบ หรืออาจแต่งแบบกวีวจนะ (โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน ร่าย)   หรือ อาจแต่งด้วยบทร้อยกรอง ๒ - ๓ ชนิด สลับกัน  ก็ได้ครับ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับเรื่องราว สำนวนโวหาร ถ้อยคำที่ใช้ คุณค่าและประโยชน์ที่ผู้อ่านได้รับในแง่มุมต่างๆ  มิได้ขึ้นอยู่กับชนิดของบทร้อยกรองใดๆ  

ด้วยความปรารถนาดีครับผม
สุวัฒน์  ไวจรรยา
* ผมไม่ได้พูดถึง "กวีนิพนธ์ไร้ฉันทลักษณ์" ที่เริ่มนิยมกัน เพราะ ไม่อยู่ในความสนใจของผมครับ
        
* อนึ่ง ผมได้จัดพิมพ์หนังสือรวมบทร้อยกรองมาแล้ว ไม่ต่ำกว่า ๑๐ หัวเรื่อง (ได้เข้ารับพระราชทานรางวัลการประกวดหนังสือดีเด่น ที่ ศูนย์การประชุมแห่งชาติสิริกิติ์  รวม ๔ ครั้ง) ยังไม่เคยเรียกหนังสือของตนเองว่า "กวีนิพนธ์" ครับ / สุวัฒน์
 

 

ด้วยความเคารพสมาชิกทุกท่าน

       เนื่องจากกระทู้นี้ได้ให้เวลามาพอสมควรแล้ว
และทางทีมงานได้พิจราณาว่าการชี้แนะของคุณอา"สุวัฒน์ ไวจรรยา"
เป็นที่กระจ่างและเหมาะสมแล้ว

........................................

อนึ่ง เพื่อเป็นการไม่ให้เสียบรรยากาศของเพื่อนนักกลอนในเว็บไซต์"อารมณ์กลอน"แห่งนี้

กระทู้นี้จึงขออนุญาตล็อกไว้ เพื่อเป็นการรักษาบรรยากาศของการเขียนกลอนไว้นะคะ!!

ละอองดิน

 

<<<ก่อนหน้า