๐๐ ผ้าขาวม้าบนต้นสมอ ๐๐

...เมื่อโศกศัลย์ รันทด จนหมดหวัง
เหลียวหน้าหลัง มองไป ให้หงอยเหงา
เลือกหนทาง อย่างนี้ ดีกว่าเรา
หยิบฉวยเอา ผ้าขาวม้า มาถือพลัน

...เดินออกหลัง หอห้อง เป็นท้องทุ่ง
ไอแดดพุ่ง ร้อนผ่าว ยังก้าวมั่น
ต้นสมอ กิ่งเย้ย แทบเกยกัน
ข่มความหวั่น ตัดใจ ไม่ช้าที

...ปีนไปกิ่ง หมายไว้ ในใจว่า
ผ้าขาวม้า ผูกชายมั่น ขมันขมี
ดึงกระชับ ขยับแขน จนแน่นดี
ชายหนึ่งคลี่ คล้องไป ไว้รอบคอ

...แล้วโหนกิ่ง ที่ใกล้ อย่างไวว่อง
ตาจับจ้อง พันผูก ลูกสมอ
เก็บลงใน ขมวดผ้า อย่ารั้งรอ
ได้มากพอ กลับบ้านลิ้ม จิ้มพริกเกลือ...

***********************************
..พระเอกดราม่า..
๙ พย.๕๙

 

แหมเรื่องเล่าเข้าท่าช่างน่าอ่าน
คิดว่ารักร้าวรานเลยพาลเบื่อ
ปีนต้นไม้ผ้าขาวม้าน้ำตาเจือ
ตอนจบจบเหนือคาดหมายร้ายจริงจริง

นึกว่าจะผูกคอตายที่ไหนได้...

วิริน
๑๐/๑๑/๕๙