ชีวันอันแสนหวาน
(กลบทพวงแก้วกุดั่น)
วันนี้หนอขอเพียรเขียนเรื่อง "หวาน"
ใส่น้ำตาลลงเพิ่มเติมหวานหน่อย
มีหวานใจรักบรรเจิดอย่างเลิศลอย
หวานกว่าอ้อยเหลือล้ำคือคำคน
แล้วโลกหวานหวังนี้พบที่ไหน?
หาแห่งใดไม่พานหวานสักหน
พบเพียงตาหวานหวานซ่านกมล
ซุกซ่อนกลด้วยว่าหวานยาพิษ
วาระหวานเยาว์วัยอันไกลโพ้น
มองฟ้าโทนสีหวานชื่นบานจิต
เติบโตคลุกทุกข์หวานผ่านชีวิต
ทั้งน้ำมิตรเพื่อนกานท์หวานกว่าใคร
ถึงวันนี้คมคำเหมือนน้ำหวาน
อักษรจารหวานวลีรับปีใหม่
พร้อมพรดลสุขหวานชื่นบานใจ
ความรักให้รสหวานนานข้ามปี
ที่ชื่นชอบคืออาหารหวานล้นเหลือ
ลิ้มทุกเมื่ออิ่มเอมหวานเปรมปรี่
มิเชื่อคำ "กินหวานไปมันไม่ดี"
จึงวันนี้หวานจ่อจนคอเอียง
หวานเอ๋ยหวานหวานใดก็ไม่เหมือน
หวานติดเตือนทำพิษชีวิตเสี่ยง
เพราะหวานหนักถักถ้อยมาร้อยเรียง
ยินแต่เสียง "เบาหวาน" รำบาญกาย
โอ้หวานใดก็ไม่หวานถึงป่านนี้
หวานข้ามปีเปลี่ยนวัยก็ไม่หาย
คนอื่นมีสุขหวานผ่านปีกลาย
ตลกร้ายเรา "เบาหวาน" อีกนานเลย
..............................................
เปลวเพลิง
