ให้ลูกหลานคลานอ่วมจนต้วมเตี้ยม
ไม่เคยเยี่ยมกลายหาลุงลาเลื่อน
เกิดแต่เนาเข้าบ้านลุงขานเตือน
ลุงเปรียบเหมือนครูบาล้ำค่ากลอน
งานกระต่ายชมแขนั้นแต่แรก
การจำแนกแผนผังนั้นยังอ่อน
มิรู้เลยฉันทลักษณ์จำหลักจร
ลุงนั้นสอนการใช้ไม่รู้ตัว
นั่นคือการต่อกลอนแนบสอนสั่ง
แนะแผนผังทั้งหมดจรดทั่ว
ก่อนจะวางต่างมองคำผ่องรัว
เคยมืดมัวก็สว่างลุงปรางค์นำ
แม้วันนี้ต่างบ้านแต่วานเก่า
ลูกหลานเนาอยู่นี่มากมีถม
คิดถึงจังนั่งมองผ่องอารมณ์
วันนี้ลมหอบลุงมุ่งมั่นมา
หากเมื่อมองตำแหน่งแสดงหลาน
พี่ชายขานคำสั่งนั่งปรึกษา
ตำแหน่งน้องคล้องใจมิให้ลา
ฝึกจนกว่าจะเห็นควรเป็นไป
เมื่อลุงมาอยู่เรือนเหมือนร่วมสร้าง
อย่าทิ้งขว้างหนีหายซ่อนกายไหน
กระต่ายน้อยคอยหวังกำลังใจ
" เชิญลุงปรางค์ สุขสมอารมณ์กลอน "
กระต่าย ชมแข
* วรรคสุดท้ายสัมผัสอยู่ไหน..หายค่ะลุง ฮ่าๆ *
