#๖
-๐-
บทเกริ่นนำ
-๐-
ขอกราบก้ม ประนมกร ย้อนรฤก-
คุณ, อาจารย์ ผู้ฝึก ศิษย์เขียนอ่าน
อบรมบ่ม วิชาไว้ ในดวงมาน
จากวันวาร ไร้เดียงสา มาวันนี้
คุณครูผู้ สอนวิชา ภาษาให้
ขอเอ่ยนาม ท่านไว้ ได้เสริมศรี
"ครูอาภา ผ่องแผ้ว" ครูใจดี
ให้ศิษย์มี อนาคต สดใสมา
-๐-
ขอกล่าวถึง กลบท บทนี้ก่อน
เป็นกาพย์ย้อน เขียนใหม่ ให้ค้นหา
คงรูปแบบ ลักษณะ ตามตำรา
ชื่อ"กาพย์ยา- นี สิบเอ็ด" เป็นทำนอง
ต้องย้อนไป สมัยเรียน เขียนกลอนเล่น
จำได้เด่น ว่าตอนเรียน ม.ศ.สอง
พุทธศัก- ราชนั้น ประมาณมอง
คงจะต้อง ปีสองศูนย์ นู่นจริงเชียว
-๐-
เริ่มจากชอบ กลบท ของปราชญ์เก่า
ฝึกให้เรา ศึกษา พาเฉลียว
แอบเขียนบ้าง ตั้งใจ ให้ได้เทียว
ผลงานเดียว ที่ภูมิใจ นี้ใช่เลย
ขอขอบคุณ ครูอาจารย์ ท่านผู้รู้
สะสมสู่ ประสพการณ์ ผ่านควรเอ่ย
ร่วมรักษ์ภา- ษาไทย ให้คุ้นเคย
มิใช่เชย พ้นสมัย เมื่อไรกัน
-๐-
กลนี้ชื่อ บาทเลื่อนล้า เจ้าฟ้ากุ้ง
แต่ครั้งกรุง ศรีฯเดิม เริ่มมีนั่น
ฝากไว้อ่าน วานแต่งเติม เริ่มประชัน
มิตรได้บัน- เทิงหวัง ดังเพลงพิณ
พร้อมกลอนหก แต่งถ้อย ร้อยเรียงล้อ
เป็นเพื่อนคลอ สื่อความหมาย ใจถวิล
บัดนี้พร้อม แสดงไว้ ให้ยลยิน
เชิญร่วมจิน- ตนาการ ตามบทกลอน
-๐-
