....ร่ายเล่า ครั้งเกิดภัย........แผ่นดินไหว ญี่ปุ่น
วุ่นวาย หายนะ.................คลื่นซัดซะ อ่วมเมือง
เป็นเรื่อง ไฟฟ้าดับ.............รังสีกลับ แผ่คลุม      (โรงไฟฟ้านิวเคลียร์)
ทุกข์สุม สิอดทน...............จนทั่วโลก นับถึอ
เกิดร่ำลือ เรื่องเด่น
..................................."ฅน"ควรเช่น ฉะนี้
ขอร่ายชี้ ชัดลง..................ประสงค์ สื่อส่องใจ
ผ่องไสว ดังเด็กน้อย............เธอคอย อยู่ในแถว
แนวยาว รับอาหาร..............อีกนาน อาจอดได้
อาสา(สมัคร) ให้สงสาร........กวักเรียกขาน ให้มา
นี่หนา ส่วนของฉัน..............ปันแบ่ง เธอจงรับ
หนูน้อย"ครับ ขอบคุณ".........แล้วเธอหมุน ตัวไป
ไวสู่ กองอาหาร..................เหตุการณ์ สุดประเสริฐ
แบบอย่างเลิศ"วางลง".........แล้วตรงกลับต่อคิว
อาสาฯลิ่ว เข้าถาม...............ยามคิวถึง ตัวเธอ
คงเจอ อาหารหมด..............เธอจะอด แน่นอน
ถอนใจ "หนูขอบคุณ............แสนอบอุ่น ห่วงใย
แต่ไฉน หนูเอาเปรียบ...........คนอีกเพียบ ทุกข์ท้น
หนูอาจค้น ผักหญ้า..............ครั้งหน้า คงได้กิน"
อาสาฯผิน หน้าสะอื้น............เต็มตื้น ประทับใจ

นี่แหละไฉน "ญี่ปุ่น"เจริญ......."ฅน"เกิน คำ"ยิ่งใหญ่"
เด็กน้อยใส สะอาด...............แล้วแต่วาด ชี้นำ
กระทำ คือแบบอย่าง
......................................สรรค์สร้าง ณ บัดนี้
ธรรมะ สิบ่งชี้......................โลกนั้น เป็นไฉน

ตามข่าวที่รับทราบ อาสาสมัครผู้นั้นเป็นชาวเวียดนาม
เขาเขียนว่า ปกติเขาภูมิใจเสมอ ชาติเขาสร้างฅนได้ดีเยี่ยม
แต่พบเจอเหตุการณ์นี้ เขายอมรับ ฅนญี่ปุ่นยิ่งใหญ่จริง