กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘

....ฝนฉ่ำฝนพรำ..............ฝากเสียงแผ่วร่ำ.........ขานธรรมสัจจา
ชีวีผู้คน......................รวย จน ธรรมดา..........ทัดเทียมเกิดมา........เลอค่าศักดิ์ศรี

....แรกเกิดเปลือยเปล่า......บริสุทธิ์งามเงา............อ่อนเยาว์โลกีย์
ผ่านกาลผ่านสถาน............สามานย์เริ่มมี.............ทำชั่วทำดี..............หมองศรีชีวา

....เฉกเช่นหยาดฝน..........ตกพื้นหมองมล...........เปื้อนปนกายา
ธรณินซับหนุน.................ใสขุ่นนานา...............แดดแผดเผากล้า........นำพาพ้นดิน

....แปรเปลี่ยนเป็นไอ.........น้ำกลับสวยใส............ผ่องไสว_เมฆินทร์
ธรรมเผยผองชน...............จักพ้นมลทิน.............กายใจต้องถวิล..........ละสิ้นตัณหา

....เผาผลาญตัวตน..........“ของกู”_หลุดพ้น........คือหนมรรคา
ช่วยเหลือรับใช้................เหนื่อยใจกายา............มิท้อบ่นว่า...............ศรัทธาหนุนนำ

....เมฆแปรเป็นฝน............สู่แดนธราดล.................เกิดผลค่าล้ำ
ขานไขสัจจา..................เมตตาคือธรรม...........เป็นธารชุ่มฉ่ำ..............รักษ์ค้ำโลกา  


ธรา
 [ทะรา]  (แบบ) น. แผ่นดิน. (ป., ส.).
ธราดล
 น. พื้นแผ่นดิน. (ป.).