*ขอบคุณภาพจากภาพยนต์ขวัญเรียมค่ะ*
..ข้อความ..
.
ฝากหัวใจคืนถิ่นเนินหินผา
คืนสู่ป่าแนวไพรทุ่งใหญ่กว้าง
จากคนกรุงไกลแสนแดนอ้างว้าง
กลับคืนสร้างฝันร้าวเป็นดาวดอย
.
หากแม้นใจใช่หินกลางถิ่นฝัน
ข้ามคืนวันโหดร้ายกายเหงาหงอย
สู้อดทนพ้นคืนขมขื่นคอย
ดาวเดือนคล้อยค่ำคืนสุดฝืนลา
.
ชะเง้อมองส่องทางหวังนางกลับ
ผ้าผวยซับเหงื่อไคลไหลนองหน้า
เหมือนดั่งใช่ไหลล้ำปนน้ำตา
เหมือนใครว่าอย่ารอมิขอคืน
.
ชะแง้ทางสร้างสมระทมหนัก
ต้องชะงักหลักล้มมองขมขื่น
คนเคยขำสำราญดั่งวานซืน
เปลี่ยนดินผืนขื่นทรวง "พี่ห่วงเธอ"
.
อยู่ท่ามกลางผู้คนดูล้นหลาก
แต่ลำบากยากใจให้เสนอ
ความจริงใจให้มาหาไม่เจอ
เมืองเลิศเลอแต่ใจกลับไม่งาม
.
เหมือนดั่งใครเรียกหากลางป่าใหญ่
กลับพงไพรให้ปองอย่ามองข้าม
เขียนส่งมา ว่ารอ ตอบข้อความ
แต่คนห้ามตอบพี่..สามีน้อง.
.
พิณจันทร์
๑๙ พฤศจิกายน ๒๕๕๗
