...รักษ์ด้วยรัก...
.
เก็บกรวดหินดินก้อนวางก่อนจาก
เป็นของฝากแทนคำลำนำสาส์น
หินทุกก้อนแทนรักตลอดกาล
ดินแทนหวานจากใจมอบให้กัน
.
มอบตามทางเมื่อพบคราสบพักตร์
มอบด้วยรักมิจางตามทางฝัน
มอบให้เธอด้วยจิตนิจนิรันดร์
จากใจฉันวันนี้ที่อิดโรย
.
ก้อนกรวดหินดินหม่นเช้าจนค่ำ
โดนเหยียบย่ำช้ำแสงจนแห้งโหย
เจ็บซ่อนในไม่โกรธร้องโอดโอย
เพียงกอบโกยความช้ำซ่อนงำตน
.
แนบหัวใจโทรมโทรมประโลมศิลป์
กลับคืนถิ่นรินรักอีกสักหน
แม้ก้อนหินสิ้นใจในบัดดล
อาจมีบ้างสักคนมาสนใจ
.
ด้วยก้อนหินยินเสียงเมื่อเคียงสาส์น
กวีกานท์..ขานก่นคล้ายหม่นไหม้
กวีวงศ์ส่งเสียงสำเนียงไพร
ร้าววงในให้ศิลป์กวินครวญ
.
กรวดดินหินแทนใจสานให้รัก
วางทอถักรักมั่นคืนวันหวน
ทุกคนต่าง สร้างสรรค์ หันทบทวน
ทุกคนล้วน รักกลอน สุนทรนาม.
.
พิณจันทร์
๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๗
