เมื่อชีวิตดำเนินไปไร้จุดหมาย
มีความตายคอยท่าน่าฉงน
ในวัฏฏะสงสารอันเวียนวน
ความเป็นคนจะจบลงตรงที่ใด?

ได้แต่นึกตรึกตรองมองชีวิต
อยากจะย้อนที่พลาดผิดคิดแก้ไข
ตอนมีแรงกำลังไม่ตั้งใจ
ผ่านพ้นวัยจึงรู้ว่ามาผิดทาง

เพราะมิได้มุ่งมั่นหรือฟันฝ่า
ปล่อยเวลาลอยเลื่อนเหมือนทิ้งขว้าง
เมื่อสิ้นหวังในชีวิตคิดปล่อยวาง
กลับอ้างว้างโหยหาวันคืนเดิม...


  

โอ้วันคืนเก่าไปใหม่ก็ถึง
ทิ้งรอยซึ้งเคยละเมอหลงเห่อเหิม
ทั้งร้ายดีก็ค่อยค่อยลอยมาเติม
เป็นส่วนเสริมประสบการณ์ของชีวิน

ที่ผิดพลาดที่เคยแย่...ใครแก้ได้
อนาคตหรือก็ไกลกว่าใจถวิล
มีแต่ปัจจุบันเหมือนเพื่อนเดินดิน
พูดให้ยินทำให้เข้มเต็มกำลัง

ชีวิตแค่เดินฝ่าหาจุดหมาย
กับความตายที่ครองร่างสุดทางหวัง
เป็นคนดี ทำดีก็จีรัง
ไม่ว่าฝังเราไว้ที่ใดเอย

.............................

เปลวเพลิง