พอแดดออกบอกบ่นทนอบอ้าว
พอฝนพราวเยียบเย็นเกรงเป็นไข้
พอรู้มิสู้ดีมีจามไอ
จึงจำใจหยุดพักสักเพลา

นั่งกอดเท้าเกาหัวเนื้อตัวปวด
ลองบีบนวดคลำเส้นเอ็นแข้งขา
ลองขยับจับถือสองมือชา
ตายละวาความแก่ชแรเยือน

ทานพาราทาบาล์มทุกง่ามนิ้ว
พอยกหิ้วข้าวของลองเขยื้อน
มัวจ่อมจมชมดาวหาวเป็นเดือน
คงถูกเพื่อนหยอกเย้ามิเอางาน

จะเริ่มต้นต่อไปอย่างไรหนอ
กำหินจ่อเช็ดวับลับมีดขวาน
บั่นลำไยไม้แห้งกองแหล่งลาน
สลับถ่านแทนก๊าซที่อาจแพง

ก่อเกิดควันขึ้นบนมลภาวะ
โลกร้อนจะมืดมัวทั่วระแหง
ผลกระเตงเร่งรัดรีบจัดแจง
ปากตะแบงคนไกลใครว่ากัน

...พรุ่งนี้...
ลมหายใจยังมีไม่อาสัญ
อย่าอยู่นิ่งทิ้งร่างว่างพ้นวัน
จงด้นดั้นสืบเสาะงานเหมาะทำ

รพีกาญจน์

สิ้นเดือนเหมือนสิ้นใจของใช้หมด
ของสุกสดค้างหม้อมิพอหม่ำ
เหลือมาม่าคาซองล่องต้มยำ
ผักกาดกำท้องแน่นแทนมื้องาย

กดตู้เงินบัญชีเลขที่ออก
หักต้นดอกประจำ้ต้องนำจ่าย
หักประปาค่าไฟใจมลาย
ยอดสุดท้ายหงายผึ่งแค่หนึ่งพัน

ละพอซื้อน้ำตาลอาหารแห้ง
พริกเกลือแกงมะนาวข้าวกี่ขัน
ครีมแชมพูสบู่ทายาสีฟัน
ทานทุกวันกล้วยสุกจุกติดคอ

หากปะเหมาะเสาะงานห้างบ้านสวน
ขุดไถพรวนแบกหามดามพายถ่อ
หรือปลูกผักตักน้ำตำมะกอ
เพียงแต่ขอข้าวทานจานชีวิน

วิงวอนแถนเทวาโปรดมาช่วย
เมตตาอวยด้วยซีล้างหนี้สิน
สร้างบ้านพักสักหลังนั่งนอนกิน
ให้ที่ดินพอเพียงเลี้ยงปูปลา

มิวาดหวังตั้งไว้ไปกว่านี้
รอวันที่สมมาดปรารถนา
แต่ดูเหมือนเลือนลางช่างไกลตา
แสนอ่อนล้าพรุ่งรู้อยู่อย่างไร

รพีกาญจน์

เงินพันหมื่นยืนนับออกจับจ่าย
ซื้อรุ่นหมายใหม่เก่าเป็นเจ้าของ
ทุ่มทำงานนานนักจักสมปอง
หรือสั่งจองใช้ก่อนส่งผ่อนดาวน์

แสร้งยิ้มร่าหน้างออ้อนขอแม่
ลงทุนแบรับแจกแลกโสดสาว
โหดฆ่าแกงแย่งชิงฉกวิ่งราว
ถึงอดยาวผ่ายผอมก็ยอมกัน

เทียมประเสริฐเลิศหรูโลกฟูเฟื่อง
เท่าคนเมืองสมัยไฮแฟชั่น
มีกับมือถือติดตลอดวัน
ไร้ขีดคั่นเล็กรุ่นปูนชรา

ทั้งนักเรียนเขียนอ่านอนุบาลหนึ่ง
ไปจนถึงนิสิตนักศึกษา
ทั้งยากจนปนคละธรรมดา
ทุกสาขาอาชีพใช่ร่ำรวย

จะนั่งนอนจรจ่อจิ้มเงยก้ม
อภิรมย์ชมชิมยิ้มเขินขวย
ใครก่อคำรำคาญพาลพุ่งพวย
ดุหยิบฉวยขว้างปาด่าสิ้นดี

หนึ่งชั่วโมงต่อหนึ่งวันหนึ่งแสนเครื่อง
รวมหมดเปลืองสูญเปล่าเท่าไรนี่
สิ่งใดให้ประโยชน์โทษย่อมมี
คงอยู่ที่ตรองจิตพิจารณา

 

รพีกาญจน์

หอมมะลิชื่อชั้นตันหมื่นห้า
ประมูลมาลากโยงเข้าโรงสี
ข้าวสารเม็ดเรียวยาวใสขาวดี
ปิดขายที่ราคากว่าเท่าตัว

จากโกดังต้นทางถึงหางบ้าน
บวกค่าการตลาดฟาดกันมั่ว
ตวงลิตรถังชั่งโลโอน่ากลัว
พวกซาปั๊วลิ้นสากโกงมากมาย

ทำแหกตาข้าวเก่าเหลืองเอาคละ
ใส่กระบะทับเทินออกเดินสาย
ป่าวประกาศตลาดนัดจัดเรียงราย
ดังผีพรายจ้องเชือดดูดเลือดคน

ไร้ตัวเลือกลำบากเรารากหญ้า
เทวดาองค์ใดใครจะสน
ลองทบทวนสักนิดคิดถึงตน
จะผ่านพ้นทุกข์ทำยังค้ำคอ

เอาแนวทางอย่างนี้จะดีไหม
เราร่วมใจพลิกฟื้นพื้นเถิดหนอ
ไถหว่านกล้านาปลังมิรั้งรอ
ปลูกเพียงพอทั้งปีมีข้าวกิน

เม็ดสั้นยาวขาวดำหรือลำหัก
เวลาตักใส่ปากเดี๋ยวเคี้ยวหมดสิ้น
ไหลลำเลียงลงท่อต่อชีวิน
ให้เลิกหมิ่นเขาแช่งแย่งเศษทาน

รพีกาญจน์

ถูกครอบงำ ทำใจ ให้บาดหมาง
จุดเพลิงพลาง เติมเชื้อ เพื่อเผาผลาญ
มุ่งหมายฝัน บรรลุ อุดมการณ์
พิชิตมาร อริราช ด้วยอาชญา

แยกไพร่เจ้า เหล่ากอ ลูกพ่อแม่
ยั่วยุแหย่ เชื้อชาติ ศาสนา
คั่นประเทศ เขตแคว้น แดนพารา
ยกภาษา จารีต วางกีดกัน

ชี้หนักเห็น เป็นเบา มิเอาโทษ
หน้าดำโกรธ พิฆาต สาดนี่นั่น
แก้ตัวบท กฎกา สถาบัน
สั่งห้ำหั่น พวกมาก ชักลากไป

จนบอบบาง อย่างเรา ถูกเหมาจ่าย
นิ่งดูดาย เพราะกลัว มั่วว่าใช่
เอ่ยปากอ้า ประชาธิปไตย
ประชาชน เป็นใหญ่ ในแผ่นดิน

รู้ไหมท่าน บ้านนอก ชอกช้ำทั่ว
ถูกแบ่งขั้ว เสื้อแสง แต่งสีซิ่น
ละร่วมทำ สัมมนา เคยอาจิณ
ปักธงถิ่น กำแพง แดงเหลืองนำ

เสื้อสองสี มีพาด มิอาจใช้
ผ้ายังใหม่ วันพระ สินะขำ
สวมชุดขาว พราวงาม ถามสักคำ
ข้างในดำ หรือดี สีบอกมา?

รพีกาญจน์

สานสองมือรื้อกดจอบคดถ่าน
จุถุงป่านเย็บสอยตั้งคอยท่า
จ้างเหมาส่งลงจวนสวนโอชา
ปรุงข้าวปลาสลับกับก๊าซแพง

ฉีดฮอร์โมนพ่บใบลำไยดอก
กอบปุ๋ยคอกมูลไก่งัวในแหล่ง
โรยลงขอบรอบต้นวนในแปลง
ตัดไม้แยงปักดานค้ำก้านพวง

เกี่ยวข้าวกำนำวางเอาฟางมัด
ตีลานพัดข้าวเม็ดเล็ดลงร่วง
แบกขนไต่ใส่ยุ้งถุงตักตวง
สีกินช่วงหนาวพาดร้อนขาดแคลน

ถือด้ามยาวสาวเคียวเกี่ยวใบกล้วย
ห่อข้าวต้มขนมด้วยช่วยรัดแน่น
ส่งลูกค้าขาจรประจำแฟน
ก่อนเช้าแล่นมิขาดวางกาดงาย*

ว่างวันใดไม่หยุดขุดจิ้งโกร่ง
จับหอยโข่งหอยขมงมมาขาย
ช้อนเตาผำยำเจียวเคี้ยวกันตาย
ต่อลมหายใจตนพ้นวันวัน

ตั้งแต่รู้ดูคำยังจำได้
เล็กเติบใหญ่หนักเบาเราขยัน
แต่กลับจนข้นแค้นแสนจาบัล
พวกอีกชั้นหล่อสวยรวยเอ้ารวยเอา

รพีกาญจน์

วางกาดงาย* - วางตลาดเช้า

คอรัปชั่น พันธุ์ใหม่ ได้ระบาด
สืบทายาท ทุเรศ เปรตอสูร
ถึงกรวดน้ำ คว่ำถัง ยังเพิ่มพูน
เพราะมีมูล มีมาร บานตะไท

โตสอนเล็ก เด็กสอนน้อง ช่ำชองชั่ว
ล่อเสียมั่ว จั่วเสียเพลิน เดินทางไหน
ว่าทำดี มีโกงบ้าง ช่างปะไร
แบ่งกันใช้ แบ่งกันกิน สิ้นกลัวเกรง

ยื่นให้ปั๊บ รับทางตรง โกงทางอ้อม
ก้มหัวค้อม ยกมือไหว้ ใช่ข้าเจ๋ง
ไม่กล้าหือ มือฮำห้อย ย้อยโตงเตง
สั่งร้องเอ๋ง ตบใบเทา เอาแถมคราง.อิ๋ง

คิดจะขุด ฉุดกระชาก ลำบากแสน
มันฝังแน่น วัฒนธรรม นำตัวอย่าง
อ้างนรก หมกไหม้ ใส่ตาราง
แป๊บเดียวกร่าง ออกมา เบ่งท้าทาย

อั๊วอาเสี่ย เบียร์เหล้า เอาพรรคพวก
ซื้อสะดวก เท่าไร ควักใช้จ่าย
ครองอำนาจ ฟาดฟัน มันสบาย
ชาติสิบหาย บรรลัย ตูไม่แคร์

มีโทษทัณฑ์ อันใด ปรามได้เล่า
นอกจากเผา อัคคี ซี้แหงแก๋
หรือแห่แหน แขวนคอ ยอขื่อแป
ญาติพ่อแม่ ตัดหัว เจ็ดชั่วโคตร!

เสนอแบบนี้ แรงเกินไปไหมครับ

รพีกาญจน์

กินข้าวคำ น้ำกลืน ฝืนอีกมื้อ
นอนตาปรือ มิหลับ กระสับกระส่าย
ใกล้แล้วหนอ รอวัน อันตราย
จะดีร้าย ตายอยู่ คงรู้กัน

ศึกภายนอก ยอกใน ภัยชีวิต
ทัพประชิด ซีเรีย เชียร์สนั่น
ม็อบสวนยาง อ้างตี ตรงสี่วัน
ก๊าซน้ำมัน อั้นแตก แหกราคา

เศรษฐกิจ ผิดผด เริ่มถดถอย
สินค้าลอย ตัวตื่น ขึ้นถ้วนหน้า
คัดค้านปั่น ฟันมั่ว ทั่วสภา
ชูปัญหา ตรากรอบ มิชอบธรรม

ตกรากหญ้า ข้าสาว บ่าวรับใช้
รับจ้างได้ เงินบ่าย จ่ายหัวค่ำ
บ้างโชคดี มีการ งานประจำ
ถึงมิร่ำ รวยเหลือ มีเกลือกิน

เราบ้านนอก คอกรั้ว เลี้ยงวัวหมู่
สามฤดู ร้อนแล้ง น้ำแห้งหิน
วัวผ่ายผอม แมงตอมตา หญ้าหมดดิน
จำขายสิ้น ดีกว่า รักษาทุน

ฝากแบ๊งก์เดิน เงินงอก ดอกเบี้ยต่ำ
หาหนทำ รวยอื้อ ลองซื้อหุ้น
เสียค่าโง่ โชว์มาด เดาขาดดุล
ต้องนั่งลุ้น ปันผล ยลตอบแทน

รพีกาญจน์

ปีหน้า สามัญ50 อาชีพ50

ข้าต้มเหล้า เผาป่า ฆ่าต้นไม้
ขุดหน่อไผ่ ไล่แย้ ตัดแส้หวาย
กินกระท่อม ด้อมยิง ลิงค่างตาย
ผลสุดท้าย ถูกขัง ในซังเต

เห็นเครื่องแบบ แถบขีด ติดแขนบ่า
นายอำเภอ ผู้ว่า หน้าอกเท่
ลูกน้องเรียง เคียงข้าง อย่างลิเก
ร้องฮาเฮ ดื่มเหล้า รำบนฟลอร์

สวมแว่นใส ไม่รู้ ดูหนังสือ
แปะลายมือ ถือกู้ ธ.ก.ส.
ทำสวนไร่ ไถนา ปลูกคาปอ
ร้องมอมอ สองตัว เลี้ยงวัวงาน

ต้องแสงแดด แผดเผา เช้ายันค่ำ
ฟ้ามืดดำ กรำฝน ลมบนผ่าน
ยามไข้ซม ล้มลุก ค่อยคุกคลาน
ทรมาน ทุราย ร่างกายใจ

ถึงลำบาก ยากยัง หวังวาดฝัน
มินานวัน "ลูกเอิบ" จะเติบใหญ่
เงินอดออม ยอมควัก สักเท่าใด
หยิบจับใช้ เรียนวิชา สายสามัญ

เลือกเป็นครู ผู้กอง รองทหาร
ตุลาการ ฑูตชาย นายแพทย์ศัลย์
เป็นเจ้าคน นายคน พ้นจาบัลย์
คัดค้านความ คิดทั่น รัฐมนตรี

 

รพีกาญจน์

เราร่วมด้วยช่วยกันฉันพี่น้อง
ถือเพื่อนพ้องคล้องจิตอยู่ชิดใกล้
อายุหย่อนอ่อนแก่ก็แค่วัย
เป็นครูใหญ่ครูน้อยคิดคล้อยตาม

มิกำหนดยศซีดีกรีกั้น
อ้างตำแหน่งแบ่งชั้นให้หวั่นหวาม
เอาสกุลรุนชาติชี้ขาดงาม
เพียงยึดตามประเพณีที่นิยม

เราผู้น้อยค่อยค้อมน้อมคำนับ
ขานคะครับคุณทั่นดิฉันผม
ส่วนผู้ใหญ่ใจดีชวนชี้ชม
วางอารมณ์สุขุมยิ้มนุ่มนวล

ครูจบใหม่ไฟแดงแรงจรวด
มิโอ้อวดมากรู้ชูกระสวน
เก่าเกินเกณฑ์เจนภพจบกระบวน
นำประมวลควรคู่บูรณาการ

สอดดำริวิถีของชีวิต
เศรษฐกิจผู้คนชุมชนบ้าน
แหล่งทำมาหากินดอนดินดาน
สอบพื้นฐานความเชื่อเผื่อถ้ามี

เพื่อบรรลุอุปสงค์จำนงค์หมาย
อุทิศกายเทใจใส่้เต็มที่
ด้วยทักษะสัมพันธ์เชื่อมกันดี
เขียวขจีเด็กฉลาดชาติเจริญ

รพีกาญจน์

เริ่มเข้าแผนพัฒนาประชาชาติ
แยกกำหนดบทบาทอาจสรรเสริญ
ปฏิบัติบริหารการประเมิน
อัตราเงินแตกต่างห่างโยชน์ไกล

รับผิดชอบมอบงานสถานศึกษ์
ควบคุมฝึกอบรมบ่มนิสัย
สั่งกำกับปรับแก้แลทั่วไป
หนึ่งเดือนได้ครึ่งแสนตอบแทนแรง

สอนทั้งวันยันคืนเดือนหมื่นห้า
จดบันทึกตรึกตรากว่าค่อนแจ้ง
เด็กเต็มห้องต้องรู้ชูแสดง
ผลสัมฤทธิ์ผิดแผลงแปลงผ่านเกณฑ์

อยู่ด้วยกันปันใจใช่หน้าที่
สบย่ำยีบีฑาคราโดดเด่น
โชว์แต่ดีชี้แต่ตัวชั่วหมกเลน
หมดภาระผละเผ่นไม่เห็นเงา

ทีเงินเดือนเลื่อนขั้นพลันยื้อแย่ง
ต่างตะแบงอ้างเศษเม็ดเงินเก่า
เสนอยลผลงานทานสำเนา
มิผลัดใครให้เขาเราต้องการ

"เด็กจากไหนไม่สำคัญรักฉันลูก"
บางครั้งถูกปล่อยปละมาตรฐาน
ร่างรองรับจับรู้สู่กบาล
วิเคราะห์งานไม่เป็นเช่นบ๊วยเอย

รพีกาญจน์