เช้า..วันนั้น
..
เช้าวันนั้น..เวลานี้...ปีที่แล้ว
เหมือนเสียงพูดแผ่วแผ่ว..เพิ่งผันผ่าน
เสียงกระซิบยังกระเซ้าเคล้าดวงมาน
น่าสงสาร..เดียงสาเด็กคนนั้น
...
เช้าวันหนึ่ง..เด็กคนนี้เพิ่งริรัก
นอนหนุนตัก..จ้องตาอุราสั่น
หอมหน้าผากผ่านผม..พรหมรำพัน
ปัจจุบัน..บ้านอยู่ไหนไม่เคยรู้
...
หางนกยูงยามเช้า..คงหนาวกลีบ
ดอกเรียวรีบ..เร่งร่วง..มิห่วงคู่
คงเบื่อใบเบื่อต้น..หล่นกราวกรู
มิต่อรองรึต่อสู้..ดูอ่อนล้า
..
เช้าวันนี้..มิเหมือนเช้าวันนั้น
เพียงตะวัน..สีส้มยังห่มหล้า
เช้าวันใหม่..ใจหนึ่งยังตรึงตรา
เช้าที่ห้า..ของปีนี้..ไม่มีเธอ
...
