ฉัน..เรื่องศาสตร์และศิลป์ระบิลชื่อ
เฝ้าฝึกปรือเวทย์มนต์จนเคร่งคร่ำ
เก่งวิชาแปลงเปลี่ยนเพียรประจำ
ขาวเป็นดำ-ดำเป็นขาว เป่าทีเดียว

ชะตาตกถึงคราวสาวทอดทิ้ง
ให้กลับดิ่งอ้อนออดมากอดเกี่ยว
ชะตาขาดต่อคืนฟื้นฟ้าวเฟี้ยว
นายกราดเกรี้ยวปิดปากมิยากเย็น

เพื่อนอิจฉาด่าทออย่าท้อแท้
ต้องปรับแก้เปลี่ยนผันทันตาเห็น
หันหวนหามิห่างทุกอย่างเป็น
เลิกลำเค็ญ ชีวาล้าโรยริน

มิต้องทำพิธิรีตองมาก
เสียค่าพลู-ค่าหมากหากเสร็จสิ้น
แค่แสนเดียว ขอย้ำทำจนชิน
กวนองค์อินทร์ทำไมเฮีย...เสียเวลา

ละอองดิน

 

เส้นขาส้อม สุดปลาย ท้ายชีวิต
ดลให้คิด สิ่งงาม ตามประสา
เขียนบรรยาย ร่ายริน จินตนา
ซึ้งคุณค่า ผลงาน กานท์กวี

เริ่มแรกสวย พวยพุ่ง จนรุ่งโรจน์
อาจต้องโทษ โททัณฑ์ ถึงขั้นหนี
เลยกึ่งกลาง ย่างชรา บรรดามี
ธาตุทั้งสี่ ลดน้อย เสื่อมถอยลง

เคยสนุก บุกงาน มานกล้าแกร่ง
ลองออกแรง ด้วยพลัง ดังประสงค์
กลับสลด หมดท่า พางวยงง
มิค้างคง คุณสมบัติ อัศวิน

สองเส้นส้อม แสกปลาย สยายพู่
ทุกประตู มืดมนธ์ อับจนสิ้น
เจ้านกเอี้ยง เสียงหวาน พาลโบยบิน
ละจากถิ่น เคยเคียง เตียงตั่่งนอน

ยังดีเส้น เด่นชัด ไร้ตัดขวาง
ร่องลึกกว้าง สุขุม นุ่มรู้ผ่อน
มีลูกฮึด ยึดมั่น ยากสั่นคลอน
พอคลายร้อน รุกคืบ สืบเยือกเย็น

ขออาจารย์ อ่านมนต์ ถึงบนแถน
วอนมวลแมน ช่วยกลบ หรือลบเห็น
หรือสำทับ ขับเวท เฉดกระเด็น
ขาดส้อมเส้น พู่หาย ปลายเรียวงาม

รพีกาญจน์

ถึงยุพิน ดินดาน จานวิจิตร
มิได้คิด รังเกียจ หรือเหยียดข้าม
ค่าขันธ์ครู พลูหมาก ครายากยาม
กล้วยใบห่าม ทดแทน เงินแสนเนอฯ

 

เส้นขาส้อม - เส้นชีวิตบนลายมือ
ส่วนปลายแตกออกเป็นสองเส้นเล็กๆ
อาจเพิ่มขึ้นอีกหลายเส้น เรียกว่าเส้นพู่