" ฝนแล้ง "

น้ำไหลเลาะ เซาะฝั่ง พังตลิ่ง
สายน้ำปิง ซิ่งกราก ถากเหมืองฝาย
พนังดิน หินกั้น พลันทลาย
ไม้ปูนทราย หายไป ไม่เหลือซาก

ถั่งถาโถม โจมตี ที่กรุงเทพฯ
สร้างความเจ็บ เหน็บช้ำ หลังน้ำจาก
ต้นเล็กใหญ่ ไหลล้ม จมโคนราก
ไม้ม่วงหมาก ฝากเน่า เฉาเหี่ยวแห้ง

ถึงวันนี้ ไม่มีน้ำ จะทำสวน
บ่ออ่างจวน ค่อนขอด ตลอดแหล่ง
เจาะบาดาล กบาลหมุน ลงทุนแพง
เทาม่วงแดง พันใบ ยังไม่พอ

ต้องกราบกราน วานฟ้า เมตตาด้วย
โปรดจงช่วย ให้ฝน ตามบนขอ
ตกดิบดี มีน้ำ ชุ่มฉ่ำตอ
มากเหลือรอ ลงหลุม คุ้มได้นาน

ลมดินฟ้า อากาศ คาดเหี้ยมโหด
หรือลงโทษ คนสัตว์ สิ้นสงสาร
ให้น้ำมาก หลากท่วม อ่วมดินดาน
ให้ร้อนผลาญ ดินแยก แตกเป็นทาง

หงายผงะ กสิกรรม มินำผล
เมื่อใดพ้น จนซุก ทุกข์ซาสร่าง
ไร้เรี่ยวแรง แสงจ้า ตาฝ้าฟาง
ถึงรุ่งสาง มื้อเช้า เอาไรกิน?

ถึงตกก็เบาบาง ไม่เพียงพอต่อพืชผล
ฝนแล้งมาเร็วอีกแล้วครับท่าน แย่จริงๆ

รพีกาญจน์

...วันซืน...

ฝุ่นตลบ อบอวล บ้าน.สวน.ป่า
ปวดแสบตา พิษควัน ตะวันฉาน
ทุกด้าวแดน แสนแปลก ร้อนแหลกราน
สิบปีผ่าน ล่วงเลย ไม่เคยเจอ

...วันวา...

ลมกรรโชก โยกไหว กิ่งไม้หัก
บางจุดหนัก ผลักต้น โคนเผยอ
ฝนกระหน่ำ ซ้ำเติม น้ำเริ่มเลอ
หลั่งไหลเอ่อ ท่วมท้น บ่าหนทาง

...วันนี้...

หนาวเย็นยก ปกคลุม ที่ลุ่ม.ราบ
น้ำค้างอาบ แห่งหน จนฟ้าสาง
ปุยหมอกขาว พราวพรรณ สรรพางค์
ห่อหุ้มร่าง เสื้อผ้า หนาอีกที

สามฤดู สามวัน คิดกันเถิด
มันบังเกิด ปริวิตก กับโลกนี้
อยากเห็นหนอ ต่อไป อะไรมี
ไม่รู้ซี ช่วยตอบ ขอขอบคุณ

 

รพีกาญจน์

พรุ่งนี้...
จะมี เหตุการณ์ สถานไหน
๐เสียงพายุ รุนแรง ตึกแกว่งไกว
แผ่นดินไหว คลื่นโหม โจมธาตรี

๐อุบัติภัย ไฟแผด แก๊สระเบิด
๐น้ำท่วมเถิด สูงบน พ้นชั้นสี่
๐ฟ้าคะนอง ก้องถนัด อัสนี
ฟาดลงที่ ตัวตน คน.วัวตาย

๐อากาศแย่ แปรปรวน ทั่วถ้วนด้าว
เช้าเหน็บหนาว เร่งร้อน เมื่อตอนบ่าย
๐น้ำ.อาหาร สารพิษ ติดมากมาย
๐มีโรคร้าย พันธุ์ใหม่ ไร้เยียวยา

๐เกิดข้าวยาก หมากแพง ทุกแห่งหน
ภาพฝูงชน ยัดเยียด เบียดซื้อหา
ตุนไว้กิน สินค้าอื่น ขึ้นราคา
เงินพันห้า แลกของ ได้กล่องเดียว

๐ถูกแยกพรรค ชักแดง เหลืองแบ่งฝ่าย
เอาสีป้าย ฆ่าได้ ไม่เฉลียว
เคยรู้รัก สามัคคี ดีกลมเกลียว
เคยผูกเสี่ยว ตีฟัน กันลงคอ

พรุ่งนี้...
โลกมี ผู้อาศัย บ้างไหมหนอ
ข้าว.น้ำ.ปลา.อาหาร เต็มบ้านพอ
ยังเฝ้ารอ คนมา อ้าปากกิน

รพีกาญจน์

หัวใจ  บอบช้ำ  ย่ำแย่
ยากแก้  สิ่งอัน  ปัญหา
ประดัง  หลั่งไหล  เข้ามา
เร็วช้า  ทับถม  จมอินทรี

ทั้งสภาพ สังคม โสมมยิ่ง
รอบรอบสิ่ง ระยำ ศีลธรรมลี้
มองเห็นเห็น เข่นฆ่า ไร้ปราณี
ทุกนาที จะรอด หรือวอดวาย

เศรษฐกิจ ตกต่ำ คนทำพิษ
ใช้ชีวิต ฟุ่มเฟือย เรื่อยสุร่าย
เสพกินดื่ม ลืมกลัว มั่วอบาย
ช่างมิอาย เทวดา ฟ้าและดิน

หนี้สินล้น พ้นตัว ครอบครัวแตก
ทะเลาะแยก ดุด่า หันหน้าผิน
ชดใช้หนี้ ในกรง คงมลทิน
ลูกหลานสิ้น อนาคต หมดที่พิง

จะบากหน้า หาใคร ในช่วงนี้
เบื้องบนยัง ย่ำยี ดังผีสิง
ลุอำนาจ คาดโทษ ประโยชน์ชิง
ฤๅพึ่งลิง สาวดง พรายพงไพร

วันนี้...
สุขมากมี ไม่รู้ อยู่ที่ไหน
ยังยืนท่าม ความช้ำ อยู่ร่ำไป
ลองทำใจ ปล่อยวาง คงสร่างซา

รพีกาญจน์

 
                                      
                                      

...เราคิดถูกไหมหนอ?

ทำเอาหูไปนาเอาตาไปไร่
มือขยับจับไถแสร้งไม่สน
พรวนดินพ่ายปลายพุ่มลุ่มหมุนวน
รอบโค้นต้นลำไยให้ร่วนซุย

ลูกหลานขอพ่อตาอย่าอวดเก่ง
ลงมือเองปรับดานโปรยหว่านปุ๋ย
สมน้ำหมักตักฮอร์โมนพ่นกระจุย
เม็ดขี้ไก่ใส่ยุ่ยแยกธาตุดิน

เริ่มฟ้าฮ่ามตามแรงมิแข่งขัน
จวบตะวันแสงจ้าหันหน้าผิน
หลบเข้าร่มชมนกเหินหกบิน
เปิดธานินหวานนุ่มชุ่มชื่นใจ

ถ้าจ้างเขาเอาแพงแลงสามร้อย
ข้าวปลาคอยหมากเมี่ยงเที่ยงยกให้
สปอนเซอร์ฉลามซับเหงื่อไคล
เย็นช้างไทยสองตัวหัวชนกัน

ทนปวดหลังหวังทุ่นต้นทุนบ้าง
ขอสับง้างตวงตักหักมีดบั่น
จอบฟันขุดฉุดกระชากลากเถาวัลย์
บ่าแบกเบาเท้ายันย่ำคันนา

ยอมเหน็ดเหนื่อยเมื่อยคอก็เพื่อช่วย
ลูกหลานรวยเช่นเขาเฝ้าฟันฝ่า
พ่อถึงฆาตมาตประเสริฐเกิดอีกครา
เป็นลูกยาสุขล้นบนกองเงิน

สร้างฐานะให้ลูกหลาน ชาติหน้ากลับมาเกิดที่เขา
จะได้เป็นลูกคนร่ำรวยกับเขาบ้าง ชาตินี้จนครับ

 

รพีกาญจน์

ธานิน - เปิดวิทยุยี่ห้อธานิน  มาต - แม่

ณ ที่เดิม

ตื่นนอนตีสี่ครึ่งนึ่งขนม
มีข้าวต้มปนคละกับบะจ่าง
ขนมเทียนเวียนถึงกึ่งชั้นกลาง
ลังชั้นล่างสอดไส้ในหวานมัน

ส่งลูกค้าขาเก่าเจ้าตลาด
แวะตักบาตรกรวดน้ำพร่ำเทขัน
กล้วยสามใบใส่ปากหายอยากพลัน
หลังแปรงฟันไปสวนพรวนดานดิน

รวบจอบเสียมเกียมถางวางกระบะ
สัมภาระอาหารทานเที่ยงถิ่น
ขึ้นขับรถคดเคี้ยวเลี้ยวโบยบิน
ตะกุยหินเลียบธารผ่านแนวไพร

ขอชักลากซากแห้งวานแจงตัด
ฟาดสลัดใบทิ้งเอากิ่งใหญ่
บั่นเป็นท่อนกองพื้นดุ้นฟืนไฟ
สลับใช้แทนก๊าซยามขาดแคลน

มีดสองเล่มหลวมคลอนด้ามถอนถอย
ยางมะตอยลนไฟเหนียวใส่แน่น
ใบบิดบ้างวางนอนฆ้อนตีแบน
ถูบนแท่นมือจับลับคมบาง

มีดเหลาไม้ไผ่ลิ่มจิ้มด้ามจอบ
ลองทดสอบกระชับขยับย่าง
เครื่องมือกลคนพร้อมน้อมเจ้าทาง
ยกจอบง้างฟันสับปรับหน้าดิน

รพีกาญจน์

เมื่อวาน...

นอนบนเตียง เที่ยงคืน ตื่นตีห้า
นั่งดูหน้า โน้ตบุ๊ค แสนสุขสม
อ่านกลอนซึ้ง ถึงเธอ เพ้อภิรมย์
แต่งกลอนชม หวานถ้อย ร้อยถักทอ

เริ่มจะสาย บ่ายร่าง ย่างไปสวน
ก้าวถึงจวน นิ้วหยิบ คีบดินสอ
กระดาษขาว วาววับ พับสี่พอ
มิรั้งรอ ใส่กระเป๋า เข้าทำงาน

ทั้งขุดไร่ ไถสวน พรวนดินหญ้า
รอบหลังหน้า ป่าสวย ห้วยละหาน
มีนกหนู หมูไก่ ไต่บนลาน
ชื่นดวงมาน ใสเย็น เห็นดอกบัว

แวะริมทาง วางมีด เริ่มขีดเขียน
กลอนวนเวียน ลื่นไหล อยู่ในหัว
พอแดดร่ม ลมตก อกระรัว
รีบปลีกตัว เร่งงาน ละกานท์ลง

กลับเคหะ ถลา หาคอมพ์เน็ต
คลิกตรวจเช็ด ข้อความ ตามประสงค์
พักอาบน้ำ ชำระ สะอาดองค์
นั่งล้อมวง รับประทาน อาหารแลง

เพียรเจริญ เพลินใจ สวดไหว้พระ
อุ อะ มะ ช่วยดล พ้นแสลง
ราวสามทุ่ม ดุ่มดัง นั่งตะแคง
แย้มยิ้มแฉ่ง สนุก สุขหน้าจอ

 

รพีกาญจน์

...กับสิ่งที่ควรทำ

งานเงินเหลือรวบรวมทำเหลื่อมงบ
รัฐสมทบงวดท้ายปลายปีหนุน
เร่งจัดสรรพันธะกระจายทุน
เบิกจ่ายหมุนซื้อจ้างเพื่อสร้างงาน

วัสดุอุปกรณ์นอนแช่นิ่ง
เคลื่อนขยับจับกลิ้งออกวิ่งพล่าน
ยวดยานยนต์กลไกเริ่มใช้การ
เสียงสายพานใบพัดซัดกรึงกรัง

บรรทุกดินหินทรายตะกายถม
เทผสมปูนผงน้ำลงถัง
สับสวิตซ์ติดเครื่องฟันเฟืองดัง
คือความหวังดวงมานฉีดฉานแดง

เมื่อโครงการผ่านเดินเงินสะพัด
เป็นกอบกำจำกัดถูกจัดแบ่ง
จากต้นพรูสู่ปลายคนขายแรง
ชีพเหี่ยวแห้งกลับฟื้นชุ่มชื่นใจ

ยื่นซ้ายรับจับถือมั่นมือขวา
ดูนัยน์ตาจ้องจดแววสดใส
เข้าตลาดขาดของต้องการใด
ซื้อต้มปรุงหุงใช้กินในครัว

เศรษฐกิจติดศกตกสะเก็ด
ต้องแทงเม็ดเงินจ้างลงล่างทั่ว
ขืนยึกยักชักช้าพาถึงตัว
เหลือเพียงชั่วหนึ่งปีรีบคลี่คลาย

รพีกาญจน์

แบ่งพวกพ้อง สองฝ่าย ซ้ายขวาฝัก
จับเชือกชัก คะเย่อ เออเสียงหลง
เป็นตำรวจ กวดไล่ โจรไพรพง
สนั่นดง ดวลหมัด ซัดด้วยปืน

เบื่อบทบู๊ อยู่ดอน เล่นซ่อนหา
มือปิดตา ลงพับ นับพันหมื่น
โยนหมากเก็บ กินเมือง ควบเยื้องยืน
กระโดดลื่น ล้มหงาย อายหน้าแดง

ข้ามเขตขัณฑ์ กลั้นใจ ไล่ตี่จับ
เสียงหยุดปั๊บ ถูกกลุ้ม รุมยื้อแย่ง
ขายเสื้อผ้า อาหาร ร้านข้าวแกง
หาบฟักแฟง สอดไส้ เร่ไอติม

เกิดผิดพลั้ง ครั้งใด ไม่ถือโทษ
คิดเคืองโกรธ ตีต่อย คอยแทงทิ่ม
มีกล้วยมัน ปันแป่ง แบ่งเพื่อนชิม
ยื่นส่งยิ้ม พิมพ์ใจ ไปแสนนาน

คือสุทธิ วิถี ของชีวิต
จรุงจิต สุขชื่น มวลพื้นฐาน
ประเพณี ดีสืบ ต่อคืบคลาน
เป็นสวรรค์ วิมาน แห่งบ้านนา

อสูรร้าย ป้ายหม่น คนใดเล่า
มันเสกเป่า เราคลั่ง ชังเข่นฆ่า
แยกค่ายสี พี่น้อง ต้องร้างลา
อนิจจา โศกศัลย์ เศร้าวันนี้

รพีกาญจน์

เมฆชะลอก่อตัวชั่วยามเช้า
ลมพัดเบามืดดำลดต่ำสาย
ร้อนสำแดงแสงห้อมหล่อมละลาย
เลยเที่ยงบ่ายเม็ดฝนเริ่มหล่นลง

อากาศร้อนนอนหลับแทบตับแตก
คืนนี้แปลกตัวหดขดก้นก่ง
อากาศเย็นหลับเป็นตายสบายองค์
มิแจ้งคงฝันปลื้มลืมเปิดตา

เขาสุขสันต์วันหยุดสุดสนุก
ได้เปลื้องทุกข์เสสรวลกันถ้วนหน้า
เราทุกข์มนจนจ่อทรมาน์
ไร้เวลาหยุดพักชะงักงัน

เฝ้าหวังรอต่อไปใครจะจ้าง
กลัววันว่างห้วงลึกยังนึกหวั่น
เศร้ากระมลฝนลงคงจบกัน
นั่งหนาวสั่นอยู่บ้านสานแซะไซ

จะปีนเข็บเก็บลำไยบันไดลื่น
เงยหน้ามื่นตาลอยน้ำย้อยใส่
ถ้าผลเปลือกเปียกน้ำล้งลำไย
ปะป้ายให้ปรากฏงดรับซื้อ

ค้นในตู้ดูในครัวหาทั่วห้อง
เหลือแต่กล่องซองเก่าเปล่ากำถือ
อุ่นข้าวแลงแบ่งใส่ชามสามกำมือ
กับข้าวคือกุ๊กกิ๊ก...น้ำพริกแดง

 

รพีกาญจน์