ดอกเอื้องดอยลอยล่องต้องร่วงหล่น
ฝ่าผจญเภทภัยใจฝาดฝ่อ
ขื่นใจจังหวังสุขกลายทุกข์ท้อ
ใครบ้างหนอเข้าใจเหตุไกลทาง
ช่วงชีวิตผิดพลั้งประดังโถม
ดุจไฟโลมลามดำจำหนีห่าง
จิตหม่นพร่าปร่าแปลบแทบวายวาง
จึงลาบางหลบมาแสนอาภัพ
หนุ่มเมืองไกลจะขอ..รอขันหมาก
เที่ยวเอ่ยปากทั่วไปไยกลอกกลับ
ญาติโกโหติกาขายหน้ายับ
เขาหายลับไม่มาเอื้ออาทร
อยากจะคืนผืนดอยคอยแต่ว่า
มีชายใดเมตตาพาทุกข์ผ่อน
หากบุญเก่ามีจริงขอวิงวอน
รับเป็นพ่อลูกอ่อนตอนคืนดง
ละอองดิน
