ฝ่าเท้าหยาบทาบทานดินดานอ่อน
อาทิตย์ร้อนเที่ยงกายมิบ่ายหลบ
จวบจนแสงแดงเรื่อเมื่อจวนพลบ
มืดมัวกลบพอพึงจึงผ่อนพัก

ย่างย่ำเดินดอนดงลงลุ่มกว้าง
สองฟากทางหนามเหนี่ยวเกี่ยวกรีดปัก
หินลูกรังลื่นล้ำน้ำทะลัก
เท้าสุ่มสักกันล้มจมเลนโคลน

เลียบห้วยหนองคลองธารผ่านนาสวน
มิรบกวนใหญ่น้อยสัตว์ห้อยโหน
ต้นเต้าแตงแฟงฟักหักเอนโอน
เสียงเอะอะตะโกนโพนทะนา

เลือกสถลพ้นคามเขตรกชัฎ
เงียบสงัดร้างร่มสมเสาะหา
หยุดยั้งปลดกลดมุ้งถุงสัมภาร์
ปูเสื่อสานั่งลงปลงบริกรรม

นิ่งสงบจบขจัดปัดกิเลส
แจงสาเหตุยกจิตจากคิดต่ำ
รักละโมบโลภหลงกงเกวียนกำ
โกรธชนักชักนำตัดสัมปราย

มิยึดติดชิดบาปลาภรานริ
ใช้พุทธิวิทูสู่เป้าหมาย
กำหนดกินชินคู่อยู่สบาย
แบบเรียบง่ายกายว่างใจบางเบา

รพีกาญจน์