..มาดีไปก็ดี..

เมื่อคราวอยู่ดูแลก็แค่นั้น
ชำเลืองหันมาใกล้ก็ให้บ่น
เมื่อถึงคราวต้องหยุดสุดทานทน
คำกล่าวอ้างย้อนหนคนละทาง

เมื่อแรกเริ่มเติมใจบอกไม่หวัง
แม้นหยุดยั้งถึงขาดไม่บาดหมาง
หากมิพบสบใจก็ให้จาง
จงปล่อยวางสนิทมิติดใจ

เมื่อถึงคราวเป็นจริงทุกสิ่งสิ้น
กลับกลายยินสะบั้นเสียงหวั่นไหว
บอกว่าคนคนนี้ที่จากไป
สิ้นเยื้อใยไม่สนแต่ดลความ

เมื่อสูญสิ้นกินอยู่มิรู้รส
จะสบถทำไมหรือใคร่หยาม
อิสตรีเพศแม่หากแลนาม
ถูกผิดปรามสอนสั่งก็ฟังกัน

แม้นมิได้ทำตามก็ห้ามจิต
แม้นความคิดต่างไปเตือนให้หัน
มาร่วมคิดร่วมทำประจำวัน
ความสุขสันต์ครอบครัวย่อมรัวมา

หากแต่นี่มีทางแต่ห่างเหิน
แยกกันเพลินที่ตนชอบค้นหา
มิได้มองแรกช้ำกินน้ำตา
คำสัญญาก่อนนั้นมิปันใจ

พิณจันทร์
๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๘