..ฝากกลอนอ้อนใจ..

๐ หากแม้นถามใจเผยคนเคยคุ้น
น้ำใจอุ่นหนุนเกยคนเคยหวาน
แม้นมิพบสบเดินกันเนิ่นนาน
ทุกบทกานท์ผ่านมายังตราตรึง

๐ หากแม้นถามในทรวงแสนหน่วงหนัก
มิเคยพักในจิตด้วยคิดถึง
อยู่ห่างกันแสนไกลแต่ใจดึง
หอบถ้อยซึ้งฝากฟ้านำมาโปรย

๐ คิดถึงมากรู้ไหมแทบใจขาด
ลิขิตวาดเรี่ยงแรงยังแห้งโหย
คิดถึงจังฟังถ้อยเรียงร้อยโรย
เสียงโอดโอยนั้นใช่จากใจนวล

๐ สบายดีบ้างไหมอยากใคร่ถาม
ฟากฟ้างามเห็นไหมฝากใจหวน
เคยเกี่ยวถ้อยร้อยเรียงเคียงกระบวน
และเคยชวนนับดาวทุกคราวมอง

๐ อยู่ฟากฟ้าฝั่งใดยังใจเผย
ทุกบทเกยเคียงอยู่เป็นคู่สอง
มิเคยลืมปลื้มใจฝันใฝ่ปอง
ดาวยังรอเจ้าของสี่ห้องใจ

๐ หากแม้นถามกี่ครั้งก็ยังหมาย
คือพี่ชายเท่านั้นทำหวั่นไหว
หากแม้นถามอีกครั้งตอบดังไกล
หนึ่งทรวงในคือพี่กวีงาม

พิณจันทร์
๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕