คุณหมอขา...
วอนเมตตา ชี้ทาง สว่างไสว
ผมเครียดจัด กลัดกลุ้ม สุมดวงใจ
ปัญหาใหญ่ ใช่น้อย คอยรุกราน
เขียนกลอนสัจ ปรัชญา ค่าชีวิต
เพื่อนหน้าบิด มองข้าม ไม่ตามอ่าน
ว่าเป็นเรื่อง เปลืองสมอง ดองกบาล
เล่านิทาน เก่ากรุ เถ้าพุพัง
เขียนฉอฉอด ออดอำ ด้วยคำหวาน
เพื่อนประจาน ถมทับ เมื่อลับหลัง
น่าอยู่วัด จัดของ ท่องอ่านฟัง
แก่แล้วยัง แลบเลีย ยกเบี้ยชู
เขียนตลก โปกฮา แสร้งบ้าใบ้
เพื่อนก็ใส่ ว้าวุ่น วัยคุณปู่
ทำทะเล้น เป็นลิง วิ่งเสาะรู
ไม่น่าดู เหมือนเล็ก เด็กซุกซน
เขียนขึ้นดอย ลอยน้ำ ลงถ้ำลึก
นั่งนอนนึก ไม่เคย(ไป)เลยเพียงหน
ถ้ำเชียงดาว อ่าวพระ อินทนน
ยังมืดมน จนตรอก บอกบรรบาย
คุณหมอขา...
กรุณา บอกสักครั้ง ยังไม่สาย
เพื่อนไม่ชอบ ตอบต้อน กลอนเดียวดาย
ผมคงตาย แน่แน่ แย่แล้วเอย
รพีกาญจน์
