เก่าซ้ำซากจากไหนใหม่ที่นี่
ล่วงหลายปีผ่านเลยมิเอ่ยถาม
ข้ามพิภพจบทวีปรีบสู่คาม
เธอหญิงงามพราวพร่างกลางนภา
ตรงสเปคเสกสรรพลันได้พบ
อายุครบหกสิบปีที่รอท่า
ครองความโสดโดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกา
คงภิรมย์สมอุราแล้วครานี้
มามะมาอ้าแขนท่องแดนฝัน
เคียงคู่กันท้ายสวนชวนจู๋จี๋
ชมไม้ดอกหยอกเย้าเร้าฤดี
เล่นอุ้มลี้ซุกซ่อนนอนกองฟาง
เล่นขี้แนดแปดเน่าเดาดำน้ำ
เล่นรำวงเข้าถ้ำค่ำถึงสาง
เล่นม้่าก่งส่งเมืองฟ้าเหลืองจาง
เล่นคร่อมกลางจ้ำท้ายพายงัดเรือ
ชอบแขกข่าอาบังหลั่งลงใต้
ชอบลาวไทยใหญ่เงี้ยวเลี้ยวขึ้นเหนือ
กินสะตอพออิ่มลิ้มจนเบือ
กินมะเขือแกงโฮะโจ๊ะพรึมพรึม
จะเหลือเดนเช่นไรพี่ไม่สน
เริ่มสร้างตนทำดีพี่ก็ปลื้ม
ละอดีตผิดหวังชิงชังลืม
รักดูดดื่มสบาย ณ ปลายนา
รพีกาญจน์
สำนวนชวน พรึมโพละ โจ๊ะพรำพรำ
แม้งามขำ อยู่ตาม คามทิศา
ฤาลืมสิ้น กลิ่นฟาง กลางท้องนา
คงรอท่า มาร่วมท้าย พายงัดเรือ
นางร่วมเล่น ตีโป่ง โผงโผล่ผุด
ระวังนุช เด็ดดวง พวงมะเขือ
เราก็เล่น แมงมุม ขยุ่มเจือ
เธอสั่นเครือ ขยุ่มใจ ทำไมกัน
พรึมพรึมพร่ำ จ้ำจี้ ที่หมากล้อม
ทั้งสองพร้อม น้อมเมืองแมน แสนสุขสันต์
อุษาสาง จางเหลือง เรืองอำพัน
ต่างมีกัน ทึง ป๊ะ ทึง โป๊ะ โทน โทน.
เกาทัณฑ์ฯ