..สาวลำ แคน..

เสียงกู่เจิงเริงร่าภาษาศิลป์
คล้องเพลงพิณถิ่นชั้นสวรรค์เผย
ช่างไพเราะเสนาะเสียงสำเนียงเกย
ยังมิเคยยินฟังสักครั้งมา

หากเมื่อยินเพียงครั้งจังงังโสต
เสียงลิงโลดยิ่งนักหมู่ปักษา
ให้ร่ายรำนำเดินเพลิดเพลินตา
เสียงเฮฮาป่าวร้องกึกก้องวง

เพียงหลบซ่อนขอนแก่นซุกแคนเป่า
กอดความเหงาท่ามกลางหมู่นางหงส์
เราเด็กน้อยด้อยค่าจากป่าพง
แคนอนงค์คงไม่มีใครยิน

สองมือโอบกอดแคนงอยแก่นขอน
หน้าซบหมอนจรหลับใจกลับผิน
สู่ห้วงฝันวันหวานประสานริน
ร่ายเพลงจินต์จับเต้าเป่าแคนเดิน

โอ้ละหนอ..สาวหมอลำ..พารำฟ้อน
หมอลำกลอน...ย้อนลำวง ยังคงเขิน
สิบนี้วปิดเปิดเสียงสำเนียงเชิญ
เพลงลำเพลินบ้านนาจากป่าไพร

แม้นฟังพิณ กู่เจิง รื่นเริงฟ้า
คงมิกล้าเคียงหันสุดหวั่นไหว
กลอนหมอลำบ้านบ้านสะท้านใจ
แคนไม้ไผ่ฟังหวาน แค่บ้านนา

พิณจันทร์
ยาวไปๆๆๆ ฮ่าๆๆ