...วันนี้...ที่แสนเหงา

ขาดกระตือรือร้นด้นเรียนรู้
ทอดตาดูวิวัฒน์อุบัติใหม่
รับเทคโนโลยีศรีวิไล
โลกกว้างไกลเราอยู่หลังลู่เดิม

หลงโง่งมชมชอบตอบโจทย์มั่น
เนื้อหานั้นต่ำตึกห่อนฮึกเหิม
วนเวียนคำซ้ำซากมากต่อเติม
แค่จับเริ่มเดาจบหยุดหลบลา

ไร้ดำรินิยมผสมผสาน
เก่าก่อนกาลหวานอมขมฝาดปร่า
ใหม่หอมชื่นรื่นเร้าเคล้าอุรา
รวมเรียงรสพจนาพคราพอดี

หรือวัยฝันบรรลุอุปสรรค
เลยวัยรักอภิรมย์ผมสองสี
มิตรลืมเลือนเพื่อนจางร้างไมตรี
บิดหน้าหนีเหม็นเบื่อมิเหลือเลย

ละพากเพียรเขียนขื่นขึ้นป้ายแขวน
จุกเจ่าแดนอ่อนแสงแรงระเหย
กินบุญเก่าเอากลอนร่อนรำเพย
ใครชมเชยเย็นชืดค้างจืดคาย

หมดสมัยไต่กระดานอ่านเขียนสุม
รวบรวมกลุ่มจ้องจดกดไร้สาย
ปล่อยม้าแก่แลเหี่ยวนั่งเดียวดาย
ถึงสุดท้ายหายต๋อมพร้อมคลื่นลม

รพีกาญจน์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ...วันนี้...ที่แสนเหงา (อ่าน 4317 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้