" กรรม 1 "

เรือนร่างเปรียบเทียบเป็นเช่นเรือรถ
ถูกกำหนดรับงานนานแค่ไหน
เครื่องเย็นร้อนผ่อนแรงจอดแซงไป
ถ้าอยู่ในสัดส่วนควรพอดี

สภาพยนต์กลไกดูใหม่เอี่ยม
ตัวถังเปี่ยมไม่ปอกถลอกสี
ใช้งานหนักหักโหมโจมฤทธี
ไร้ถนอมซ่อมทั้งปีที่ระอา

เชื่อวัตถุผุพังเหมือนสังขาร
ตึงหย่อนยานทรงทรุดมิหยุดท่า
ถูกไข้เหน็บเจ็บป่วยด้วยโรคา
สุดเยี่ยวยาชะลอต่อต้านทาน

ชีวิตจินต์วิญญาณ์จำลาจาก
ละทิ้งซากซมทุกข์หรือสุขศานต์
สู่เรืองรองทองขลิบทิพย์พิมาน
ดับนิพพานหลุดพ้นเกิดวนเวียน

อาจกลับคืนพื้นโลกรับโชคใหญ่
ประสบชัยรับฤกษ์ปราศเศิกเสี้ยน
จำอาศรมร่มไทรใต้แสงเทียน
ท่องพาเหียรเริงรมย์ชื่นชมกาม

แต่ส่วนมากลากแล่นแดนนรก
ชีวิตตกโซ่ตรวนทวนดาบด้าม
ร้องโอดโอยโหยไห้เพลิงไหม้ลาม
ทุกผู้นามมีกรรมนำเป็นไป

รพีกาญจน์

" กรรม 2 "

หย่อนลงหลุมคลุมศพดินกลบฝัง
กายเนื้อหนังแข็งเย็นเหม็นเปื่อยเน่า
เรียงไม้ขอนช้อนร่างวางบนเตา
จุดไฟเผาเถ้าถ่านกองดานดอน

(มีคำถามตามมาว่าไปไหน
จะเกิดอีกหรือไม่ให้สังหร
ลองครุ่นคิดพิศคำลำดับตอน
ออกตัวก่อนแค่เป็นความเห็นตน)

แปรสภาพผสมดินตมพื้น
หญ้าไม้ยืนต้นงอกใบดอกผล
เป็นอาหารสารสกัดของสัตว์คน
สู่สกนธ์ปนกันสรรพางค์

เหลือเรี่ยราดดาษดื่นฟื้นเกิดใหม่
ที่อยู่ในตัวสัตว์เกิดสัตว์สาง
ที่อยู่ในตัวคนเกิดคนคาง
เรียกหญิงชายนายนางยืนย่างยัน

สมดุลย์คุณลออพอดีธาตุ
ครบครันจาตุผุดผลิปฎิสันธ์
เกิดชีวิตจิตใจก่อในครรภ์
สืบเหล่ากอต่อพันธุ์นิรันดร์กาล

กำหนดองค์โครงสร้างร่างมนุษย์
วิญญาณมุดประตูสู่สังขาร
สิ่งแวดล้อมห้อมตัวชั่วบันดาล
ดีประทานครรไลไปตามกรรม

รพีกาญจน์

พ่อแม่สร้าง ร่างเรา ให้เท่านั้น
เกิดธาตุธัญ ประดัง รวมทั้งสี่
กอปรน้ำ ลม ไฟ ดิน เป็นอินทรีย์
รูปกายที่ เดินได้ ใช่เรียกคน

องคาพยพ ครบตาม สามสิบสอง
เช่นเท้าท้อง หนังหน้า แขนขาขน
ร่วมแสดง แปลงร่าง ต่างบทตน
มีจิตดล บังคับ กำกับไป

หลากลีลา ท่าทาง ช่างอนาถ
ปรับตัวเข้า ธรรมชาติ อาจอยู่ได้
หากความทุกข์ รุกรับ จับนอกใน
ต้านพอไหว ใช้ปรับ มิอับจน

อดทนต่อ ติฉิน นินทาร้าย
อดทนต่อ แพร่งพราย หมายส่อสน
อดทนต่อ สรรเสริญ ยอเยินยล
อายุพ้น แปดสิบ ถึงนิพพาน

รพีกาญจน์