..ฝากใจไปถามข่าว..

คิดถึงคนแนวหลัง..อยู่บ้างไหม
เมื่อพี่ไปแนวหน้าเข้าป่าปก
อยู่ท่ามแนวชายแดนที่แสนรก
หนาวสะทกบ้างไหมเสียงได้ฟัง

รักษาขอบรอบรั้วไทยทั่วถิ่น
ป้องแผ่นดินให้ผู้อยู่หนหลัง
ขับไล่ผู้รุกรานมารประดัง
ไทยอยู่ยั้งยืนยงยังคงมี

เมื่อวันจากเต็มใจยอมให้นะ
แม้นว่าจะไหวหวั่นพี่หันหนี
แต่ก็จำเป็นต้องหมองฤดี
ด้วยหน้าที่ชี้ชัดปฏิบัติงาน

ไม่รู้เลยตรงนั้นที่หวั่นหวาด
ปกป้องชาติแหว่งวิ้นจนสิ้นขาน
ติดต่อใครก็ว่าเข้าป่านาน
ถามชาวบ้านก็ว่า อยู่ป่างาม

ป่าชายแดนแสนไกลทำไมหนอ
สงบพอหรือยังแนวหลังถาม
ป่าแนวหน้ายินข่าวเหน็บหนาวตาม
ป่าสยามงามซ่อนบังอรเชิญ

โอ้แนวหลังยังรอ มิท้อทด
น้ำตาหยดรดยังคำสั่งเหิน
หากวันนั้นเห็นนายย่ำกายเดิน
จะกราบเทิน ทูลหัว ขอผัวคืน.

พิณจันทร์
๒๐ มีนาคม ๒๕๕๘

..จากใจไปแนวหลัง..

คิดถึงคนแนวหลังจนฝังอก
หนาวสะทกปวดใจมิได้ฝืน
ด้วยหน้าที่ชี้ชัดต้องหยัดยืน
สุดข่มขื่นเอ่ยคำด้วยจำเป็น

วันที่รับคำสั่งด้วยตั้งจิต
มาประชิดชายขอบรั้วรอบเห็น
เมื่อข้าศึกรุกรานบ้านลำเค็ญ
จะอยู่เย็นอย่างไรเมื่อภัยมา

เป็นทหารคำสั่งต้องฟังก่อน
ทุกขั้นตอนตรองตรึกต้องปรึกษา
สมัครใจไม่ขัดด้วยศรัธทา
ปรารถนาป้องถิ่นแผ่นดินไทย

เมื่อมาอยู่ชายแดนสุดแสนช้ำ
ข้าศึกล้ำยิงสู้มิอยู่ไหว
ยึดที่มั่นแตกกระเจิงเปิดเปิงไป
หลบซ่อนไพรได้นางเคียงข้างแล

แม้นรู้ดีมีใจอยู่ในบ้าน
เจ็บไข้พาลหวานถ้อยก็พลอยแข
ทั้งความดีมีห่วงดั่งดวงแด
มิใช่แค่มองงามรูปทรามเชย

เสียงแนวหลังยังรอต่อชีวิต
หากแม้นคิดกลับมาแนวหน้าเผย
แล้วลูกน้อยกลอยป่าหากละเลย
หน้าที่เคยป้องเขาใครเล่าทำ

พิณจันทร์
๒๐ มีนาคม ๒๕๕๘
.
*ขอบคุณภาพจาก www.ilovetogo.com