ปี 2539
สองนิ้วเท้าขวาพ่อผมบาดเจ็บ
ร้อนระบมบวมช้ำดำปลายเล็บ
ทั้งหนาวเหน็บปวดหัวตัวสั่นเทา

รีบนำส่งโรงหมอขอรักษา
อีกสัปดาห์อาการแย่กว่าเก่า
มันลุกลามเรื้อรังหนังข้อเท้า
น่องแข้งเข่าเริ่มจ่อเดือนต่อมา

หมอบอกว่าโลหิตรับพิษร้าย
อาจถึงตายปล่อยไว้ไม่ตัดขา
โรครุนแรงแทงดูกเกินหยูกยา
เคลียร์เวลาห้าวันผ่าทันที

ลูกหน้าม่อยถอยพ่อกลับพักบ้าน
เจอ"อ้ายหนาน"รู้จักเคยมักจี่
แนะนำให้พึ่งบุญ"ลุงมูลดี"
ทำพิธีเสกอมพรมน้ำมนตร์

ผมเห็นงามยามว่างหนึ่งทางเลือก
ดีกว่าเกลือกนอนเศร้าเอาแต่บ่น
เกิดอุบัติอัศจรรย์พลันบัดดล
ความทุกข์ทนทุเลาลงเบาบาง

แผลพุพองผิวช้ำปริดำเขียว
บวมเป่งห่อฝ่อเหี่ยวเล็กเรียวล่าง
ที่ปวดเจ็บเหน็บกายก็คายจาง
ครบเดือนย่างเยื้องไปได้เช่นเดิม

รพีกาญจน์

หากเวรกรรมนำพาใช่ว่าจบ
กี่ชาติภพแฝงลึกตามฮึกเหิม
ขวัญเคยกล้าล้าอ่อนห่อนซ้ำเติม
ต้องเพียรเพิ่มถือศีลยินดีทาน

ปัจจัยสี่พลีจิตอุทิศแด่
ญาติพ่อแม่ล่วงลับดับสังขาร
ส่งพ่อเกิดแม่เกิดเทิดวิญญาณ
เจ้าคุ้มบ้านเทพกลางเบื้องล่างบน

รินขันน้ำสรงพระพุทธรูป
จุดเทียนธูปก้มกราบราบสามหน
กล่าวขอพรวอนไหว้ไตรรัตน์ดล
ทุกข์ผ่านพ้นพ่อพระสุขสบาย

เช้าพร้อมพรักตักบาตรกรวดหยาดน้ำ
เอ่ยพึมพร่ำยกยอขอถวาย
ถึงเวไนยไวรัสสัตว์เร้นกาย
เชื้อโรคร้ายว่ายวุ้นจุลินทรีย์

รับอาหารหวานคาวข้าวขนม
ผลสุกส้มนมเนยใบเตยสี
วางก่ายกองของทิพย์หยิบมากมี
เพียงพอที่อิ่มหนำสำราญเริง

ขอแลกหายคายคืนยื่นชีวิต
ไปสถิตยางยูงดอยสูงเสิง
แสงพระธรรมนำส่องก่องเถกิง
คุณพ่อเถิงคืนสดหมดเคราะห์ภัย

รพีกาญจน์

(อ้ายหนานบอก ผมทำครับ)

หมอโรงยามาตามถึงสามหน
ยังสับสนครุ่นคิดวินิจฉัย
รักษาแบบโบราณพื้นบ้านไทย
วิธีใช้พอกทาเป่าอาคม

ที่เจ็บปวดนวดคลึงตึงยานหย่อน
น้ำอุ่นร้อนใส่ถุงยางวางประหงม
กินยาผงสมุนไพรไล่เลือดลม
ดื่มยาต้มขับพิษติดร่างกาย

รำมวยไทยไม้พลองกระบองสั้น
ทำทุกวันเช้าเย็นยืดเส้นสาย
รวมกลุ่มก๊วนสรวลเสเฮสบาย
เล่นละครฟ้อนฟายคลายกังวล

ทำวัตรเช้าวัตรเย็นเป็นนิสัย
ควบคุมใจสงบประสบผล
ถือศีลห้าถ้าถึงแปดพึงยล
สุดเลิศล้นทานสีละภาวนา

เทศกาลงานบุญสุนทรศรี
ร่วมยินดีอภิวาทศาสนา
ช่วยแซมแต้มแต่งแหล่งวัดวา
ขุดสระบ่อก่อศาลาพักริมทาง

เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ลูกหลาน
คอยทัดทานชี้แนวแถวสว่าง
ช่วงสุดท้ายปลายค่อนก่อนวายวาง
พ่อเพียรสร้างคุณงามและความดี

รพีกาญจน์

เกิดหนาวเหน็บเจ็บไข้ปวดได้ป่วย
โรงหมอช่วยเยียวยาอย่างเต็มที่
อาจเป็นเพราะอาหารทานดื่มมี
รสเผ็ดเปรี้ยวเค็มปี๋จี่คั่วแกง

มิตระหนักจักข่มอารมณ์อยาก
ท้องโครกครากรับของดองแสลง
ปวดกระดูกไขข้อส่อสำแดง
ต่อหน้าครับลับแรงแปลงแต่ใจ

ปี 2542 เข้าพรรษา
ลูกหลานมาเคารพนบกราบไหว้
พ่อรีบยืนมิฟังระวังไว
ก้นตำใส่ไม้แฝกแตกกระจาย

เอกซเรย์ภาพผลต้นขาหัก
เข้านอนพักเดือนครึ่งถึงจะหาย
มือจับไม้ค้ำยันพยุงกาย
พอสบายปลายปีมีเรื่องราว

ลื่นไถลหกล้มก้นจมอ่าง
ต้นขาหักอีกข้างกลางหน้าหนาว
เจอสองครั้งสังหรณ์เจ็บนอนยาว
นานกว่าคราวสามปีที่ผ่านมา

จิบเพียงคำน้ำเปล่าเข้าไปอ้วก
มิสะดวกลำบากยากรักษา
ร่างผอมแห้งแรงโหยอ่อนโรยรา
ปฏิเสธข้าวปลายาน้ำเกลือ

- ยังมีต่อ -

เรียกไม่ตอบตาพับนอนหลับต่อ
เสียงลอดคอแผ่วเบาบอกเบื่อเบื่อ
ความรู้สึกสุดกลั้นซิกสั่นเครือ
เวลาเหลือถดถอยนับน้อยลง

ปรึกษาหมอขอรับคืนกลับบ้าน
เพื่อลูกหลานรักล้อมพร้อมประสงค์
เฝ้าดูใจใกล้ชิดก่อนปลิดปลง
กล่าวนำส่งวิญญาณขานพุทโธ

จมภวังค์บังเกิดประเสริฐฝัน
หลากสีสันสามจุดพุ่งผุดโผล่
สงฆ์สาวกพุทธะพร่ำนะโม
"บุญมากโขพ่อสร้างดีบางบรรพ์

เมื่อเวรกรรมมิหมดต้องชดใช้
ดั่งเทียนไขละลายด้ายหดสั้น
จวนที่แสงแดงดับลับลงพลัน
อาจจะทันช่วยพ่อต่อชะตา

จงรีบทำพิธีพรุ่งนี้เช้า
โดยให้เอารวมกันลูกชันษา
คนละปีอายุขัยให้ชีวา
ยอไหว้สาบูชิตสัมฤทธิ์ เทอญ"

เห็นกับตาฟ้ามืดเลือนจืดแจ้ง
สามโมงแลงจิบน้ำข้าวคำเกริ่น
พอสามวันยันลุกจุกค่อยเดิน
จึ่งจำเริญจนจบครบสามปี

รพีกาญจน์

ตรุษจีน 2543 เอาอายุลูกสามคนๆละปีต่อให้พ่อ ตรุษจีน 2546 พ่อสิ้นชีวิต

หลานคนโตเกิดปี 2540
ร่างอ้วนท้วนเพิ่มพูนบุญราศี
มีนลออ ป.ปลา น่ารักดี
แต่เกิดปีหนูดำต้องทำกิน

ติดนิสัยยอดแย่แก้ไม่หาย
คิดอุบายชักชวนล้วนเหลวสิ้น
มักมันเนื้อเขี่ยตักผักลงดิน
ข้าวน้ำผินเคี้ยวอมขนมกลืน

เรียน ป.1 ซีดเผือดไร้เลือดฝาด
ป่วยลาขาดแคระแกร็นแสนขมขื่น
เดินย่องแย่งเซซังนั่งลุกยืน
คนแตกตื่นตัวเย็นพับเป็นลม

หมอบอกว่าสาเหตุเกล็ดเลือดต่ำ
พร้อมแนะนำจำเพาะใดเหมาะสม
หากมิหายผ่ายผอมถึงตรอมตรม
อาจนอนซมแห้งเหือดเพราะเลือดจาง

ทุกสัปดาห์พาไปตรงใบนัด
พฤหัสเฝ้ารอหมอก่อนสาง
ครบหนึ่งปีละลายหวังเลือนลาง
ตรวจอาการทุกอย่างยังเช่นเดิม

วันทำบุญร้อยวารทานให้พ่อ
ก้มกราบขอครูบาปรุงยาเสริม
"โรคสะป้าน"ฝานไพลน้ำใส่เติม
ต้มสุกเพิ่มยาผงชงเช้าเย็น

ลางเนื้อชอบลางยาคราหมดโศก
ถูกกับโรคดีพลันทันตาเห็น
กินข้าวลำน้ำลงตรงประเด็น
สร่างกระเซ็นเล่นกับเพื่อนเยือนเฮฮา

สมุนไพรไทยช่วยชุบชีวิต
เกล็ดโลหิตมากขึ้นหน่วยหมื่นห้า
สองสามแสนสูงเลื่อนเดือนต่อมา
กราบขอบคุณครูบาเมตตาเอย

รพีกาญจน์

หลานคนโตเรียนจบชั้นมัธยมหกปีนี้ครับ

หนูดำ - หนูกลางคืน  ลำ - อร่อย

ความวัวเพิ่งจะหายความควายแทรก
อกจะแตกแน่แน่เจ้าแม่เอ๋ย
พอได้ผ่อนนอนบ้างร่างเสบย
มาละเหวยโรคามาระนาว

มันบังเกิดกับแฟนแสนสนิท
มดตะขิดในรูระดูขาว
หมอตัดเศษชิ้นเนื้อเยื่อหนังคาว
อัลตราซาวน์ภาพเห็นเป็นมะเร็ง

นับโชคดีที่ปะระยะเริ่ม
เชื้อไม่เพิ่มลามแพร่แค่ปวมเป่ง
หมอลงมีดกรีดตัดมัดเย็บเอง
ฝีมือเจ๋งบ่จอดรอดชีวา

อีกผีซ้ำด้ำพลอยชะรอยโศก
ปวดมะโหกชายโครงตรงล่างขวา
ไห้ทุรนทุรายฟายน้ำตา
หมอบอกว่านิ่วตุงถุงน้ำดี

หายเป็นหายตายเป็นตายตัดหมอตัด
จะนอนวัดนอนบ้านงานเดือนสี่
บทจะแย่แย่ซวยซวยทั้งปี
พ้นเสียทีเคราะห์กรรมสุขสำราญ

ก็เคร่งครัดคาบมื้อตามหมอสั่ง
เฝ้าระวังเวลาน้ำอาหาร
ยาก่อนหลังควบคู่เคี้ยวกลืนทาน
บริการอย่างดีไม่มีท้อ...

- ยังมีต่อครับ -

หลังพักฟื้นคืนกายขายขนม
คนกะทิผสมข้าวต้มห่อ
ยินเสมอเธอบ่นปวดต้นคอ
แถบด้านขวาชาต่อข้อเท้าเลย

มือหยิบกำตำใดไร้รู้สึก
เอาเข็มปักจึกจึกลึกยังเฉย
อัมพฤกษ์อัมพาตอนาถเอย
ยังไม่เคยพบเห็นโรคเช่นนี้

หมอนรองดูกกดเน้นเส้นประสาท
อยากหายขาดอย่าช้าผ่าด่วนจี๋
ดูกคอออกสะโพกใส่สนิทดี
เจ็บสองทีพร้อมกันเพียงวันเดียว

โรคใหม่เก่าเข้ามาหลายครานับ
ไม่ถึงกับขึ้นเขียงเตียงผ่าเสียว
ไม่มากนักรักษาจ่ายยาเยียว
สี่ครั้งเกี่ยวพังผืดยึดข้อมือ

กว่าหมดเศร้าหมดโศกโรคปัญหา
รับปู่ย่าเทพเทวีที่นับถือ
รับเจ้าบ้านผ่านเมืองนามเลื่องลือ
ปฏิบัติสัตย์ซื่อถือศีลทาน

กว่าเก้าปีมีองค์เชิญทรงร่าง
สรรพางค์ชีวิตจิตชื่นหวาน
กว่าเก้าปีที่ไม่ไปโรงบาล
ขอกราบกรานเถรอวยช่วยชี้ทาง

รพีกาญจน์

จะจริงเท็จอย่างไรก็ไม่รู้

ขอเล่าสู่เพื่อนจิตมิตรสหาย
คำผู้เฒ่าพื้นบ้านท่านทักทาย
ถึงวอดวายตายตกยกกระบุง

ทำเลดีที่เก่าโรงเหล้ากลั่น
ต้มสุมไฟไล่ควันน้ำมันพุ่ง
กากเน่าเสียเขี่ยถ่านกองดานดุ้ง
คืนยันรุ่งมิพักลักลอบทำ

อยู่กับไฟไอร้อนอ่อนเมื่อยล้า
ผุดเต็มหน้าแขนเสื้อปากเหงื่อฉ่ำ
ผิวเดิมขาววาววับกลับแดงดำ
ถูกจองจำตำรวจหวดอาชญา

หยุดรื้อร้างว่างเปล่าไร้เจ้าศาล
เมื่อปลูกบ้านร้านลึกตึกคูหา
ปิดครอบตอหม้อต้มเตาสุรา
จะส่งผลทันตาอย่าคิดลอง

ยกตัวอย่างอ้างเห็นเช่นวันนี้
ครอบครัวดีมีเรื่องเคืองระหอง
ใช้ทางออกกรอกเหล้าเมาคะนอง
รถตกคลอง,กินยาฆ่าแมลง

เส้นเลือดแตก ไตวาย ตายเพราะเหล้า
สี่ลูกเต้า เศร้าจับ พ่อตับแข็ง
เหลือเพียงแม่ ไม่ดื่มลืมสำแดง
เดินย่องแย่งแกว่งไกวไม้ค้ำยัน

โลกก้าวหน้าพาเพลินเจริญวิทย์
เลิกยึดติดบูชาชะตาฝัน
สิ่งลึกลับปรับรุกเพิ่มทุกวัน
เชื่อหรือไม่สุดจิตคิดเอาเอง

รพีกาญจน์

พ่อชื่อปัน แม่ชื่อบุตร มีลูกสี่คนชื่อผล หวาน เมฆ และโชติ
ปลูกบ้านคร่อมโรงเหล้าที่รื้อแล้ว เดิมไม่ดื่มเหล้าแต่กลับเอาเหล้ามาดื่ม
ครอบครัวนี้ตั้งอยู่ไม่ไกลจากบ้านกระผมมากนัก