จากนวนิยาย..สู่..บทกลอนทวิภพ
มีบางอย่าง ส่งเสียง เพรียกร่ำร้อง
เสียงดังก้อง จากกระจก แท้เรียกฉัน
กระจกเก่า โบราณ ผ่านวารวัน
ฤทัยหวั่น แต่อยากดู รู้แน่จริง
กระจกแก้ว เปิดทาง ทวิภพ
อดีตเลื่อน บรรจบ พลันหยุดนิ่ง
ภพสลับ กลับกัน เกิดบางสิ่ง
ประหลาดยิ่ง นำฉันข้าม กาลเวลา
แล้วพบเจอ ชายที่ฉัน เฝ้าฝันถึง
หลงคะนึง พร่ำเพ้อ ละเมอหา
เห็นแค่รูป ยังคร่ำครวญ ตลอดมา
ยอดอุรา อยู่ตรงหน้า ฉันนั้นไง
มีตัวตน มิเป็น เพียงความฝัน
ฤดีฉัน สั่นสะท้าน อกหวั่นไหว
อัครเทพ วรากร คนนี้ใช่
ที่หัวใจ เร่าร้อง และต้องการ
ไวโอลิน เธอบรรเลง เพลงปลูกรัก
ไพเราะนัก ฟังเสนาะ เพราะเเสนหวาน
เคยได้ยิน เพลงนี้ ครั้งอยู่บ้าน
ตรึงดวงมาน ฉันยังจำ ไม่ลืมเลย
คนละภพ พรหมพา ฟ้าลิขิต
คงจะขีด เส้นชีวิต เราแล้วเอ๋ย
ให้ย้อนมา รักเธอ สุดเปรียบเปรย
เป็นคู่เชย แนบสนิท นิจนิรันดร์
(ขอขอบคุณ ทวิภพ บทประพันธ์ขอคุณทมยันตี และภาพสวยๆจากเน็ตค่ะผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะเพราะชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ)เพลง ปลูกรัก จากละคร ทวิภพ ทางช่อง 7
(ขอขอบคุณคลิปจากยูทูป)
:66:
