ทุกคนก่นประณามเหยียดหยามข้า
มือชี้ด่าอัปรีย์เรียกอีไอ้
ข้ากับเจ้าเท่ากันเผ่าพันธุ์ไทย
มีส่วนไหนเพี้ยนนิดผิดจากคน

เพียรทำมาหากินทั่วถิ่นแคว้น
ข้ามเขตแดนมุดดินบินเวหน
เสียงแซ่ซ้องก้องไปในสกล
กำไรขนสินทรัพย์กลับคืนคลัง

ขอประกาศศักดาข้าคนแรก
ได้เปรียบแขกลาตินจีนฝรั่ง
ยิวญี่ปุ่นเกาหลีอารีดัง
รวมใต้เหนือเชื่อฟังคำสั่งการ

จากเด็กหนุ่มกรุ่มกริ่มยิ้มหน้าเหย
จากลิเกสู่โตรโหฐาน
จากบ้านนอกคอกนาอ่าโอฬาร
มากหมู่มารอิจฉาเบิกตาร้อน

สร้างทำนบกลบดานรานชีวิต
แสร้งเบือนบิดใส่ร้ายป้ายเน่าหนอน
แซะมั่นคงลงท้ายค่อยคลายคลอน
เร่งตัดตอนตะเพิดหนีเปิดเปิง

องค์พิสุทธิ์พุทธาอานุภาพ
น้อมประณมก้มกราบทูลทราบเถิง
โปรดเมตตาปราณีให้ที่เพิง
หยุดกระเซอะกระเซิงพักเบิ่งบาน

รพีกาญจน์