พอกันเลยพายุโหมโถมกระหน่ำ
ความรักซ้ำทรวงจิตคิดให้หวน
ไม่มีทางระบายได้แต่ครวญ
รื่นสุขล้วนสูญหายตายจากไป

เห็นพี่นั่งจับเจ่าอยู่ทางนั้น
เป็นเพื่อนกันสักทีจะดีไหม
หัวเราะส่งความทุกข์ปลุกจิตใจ
ทิ้งทวนในปีเก่าวันเหงาเอย

สิริวตี
 

 

จะปีเก่าปีใหม่ไม่เคยสุข
แบกความทุกข์โถมถั่งบางครั้งเฉย
เพราะด้านชามามากยากจริงเอย
คนเคยเคยกลับกลอกแถมหลอกลวง

นั่งจับเจ่าเข่าชันยันหน้าผาก
จึงขอฝากหากเศร้าเจ้าอย่าห่วง
ด้วยอารมณ์จมดิ่งทิ้งทั้งปวง
อยู่ในช่วงทำใจใช่แกล้งอำ

วิริน
๘/๑๒/๕๘

 

 "สิริวตี"คนนี้พี่คอยอยู่
หมดเรียนรู้วิชาการพาลเหงาหงอย
จึงแอบแวะเข้าบ้านอ่านเลื่อนลอย
ส่งสำเนียงหวานถ้อยร้อยสุนทรี

เสาร์อาทิตย์ไม่ค่อยว่างวางจังหวะ
เรียนอยู่จะโดนดุละหูหนี
มาเรียงกลอนร่อนลงรื่นฤดี
ครูจะตีกลัวเจ็บเลยเก็บคำ

สิริวตี
 

อยากจะบ่มอารมณ์ให้สมรัก
ให้ล้างลบกลบกักดักความเหงา
แต่ดันเจอฝันลวงล้วงบรรเทา
จึงขอเศร้าแป๊บนึงให้ซึ้งทรวง

สิริวตี
 

เกิดเป็นชายยิ่งยากลำบากเล่า
ถูกว่าเฒ่าหัวงูแม้งูเขียว
เป็นโคแก่หญ้าอ่อนนอนขบเคี้ยว
เป็นป๋าเหี่ยวเลี้ยงสาวฉาวโลกีย์

Soul

 

เดี๋ยวนี้ยากทำนายคิดทายทัก
เชิญนักรักตอบตามที่ถามไถ่
รสนิยมทางเพศเฉดสีใด
ฤ กลับไปกลับมาพาวกวน

Soul