แม่ครับ..
..
ยามผมหิวไม่มีใครป้อนข้าว
ยามผมหนาวหนาวเหลือเกินครับแม่
ยามผมเศร้า..เอาแต่ร้องงอแง
ไม่มีใครแยแส..คอยปลอบใจ
...
คิดถึงแม่จังครับ! ยามเปล่าเปลี่ยว
หนทางช่างลดเลี้ยว..นึกว่าใกล้
สุดสายตาป่าเขาลำเนาไพร
โลกกว้างใหญ่เกินกว่าใจผมคิด
..
ผมอยากนอนข้างแม่..จนรุ่งเช้า
เวลาหนาวมีแม่เฝ้า..เอาผ้าปิด
ผมจะไม่ดื้อกับแม่..เลยสักนิด
แม่ครับ!ผมคิดผิด..ผิดยิ่งนัก
..
แม่ครับ!ยังไม่สาย..ใช่ไหมครับ
หากผมจะขอกลับ..ไปซบตัก
ผมอยากกอดเอวแม่..ด้วยความรัก
บ่อยครั้งที่ผมทุกข์หนัก..ไม่รู้ทำไม
...