นั่งยันขาหน้าประตูคู้ข้างห้อง
ตาจ้องมองมิเบื่อตื่นเมื่อไหร่
รีบกระโดดโลดเต้นเห็นดีใจ
เล่นวิ่งไล่ชื่นชอบวนรอบลาน

ภาระแรกรุ่งเช้าเข้าครัวจัด
ปรุงข้าวผัดตับปอดยอดอาหาร
ชงชาแช่แก้อืดนมจืดทาน
บริการสุดรักสุนัขเธอ

ฉีดวัคซีนกินยารักษาโรค
เอา"บุญโชค"อาบน้ำทำเสมอ
บรรจงจัดปัดแปรงแต่งเลิศเลอ
คอยปรนเปรอเลี้ยงดูอยู่อย่างดี

หนาวลมเหนือเสื้อสวมผ้านวมห่ม
เปิดพัดลมครานอนไล่ร้อนหนี
คู่เคียงใกล้ได้ยลเพลงดนตรี
สุขครบสี่ปัจจัยใช่อย่างคน

มันรู้บุญคุณเจ้าของเฝ้าบ้าน
เลิกจากงานรอรับกลับทุกหน
ไม่โต้เถียงเสียงด่าว่าซุกซน
อีกเหตุผลห่อนหือรั้นดื้อดึง

หากป่วยไข้ไม่สบายหรือตายจาก
น้ำตาพรากอาทิตย์เพราะคิดถึง
คุณผู้ชายตายลงคงรำพึง
ร้องไห้หนึ่งคืนวันแค่นั้นพอ!

รพีกาญจน์

เดรัจฉานปานไหนใจแน่นัก
พร้อมจงรักคอยเฝ้าเจ้าของหล่อ
จิตผูกพันนานเนาเคล้าเคลียคลอ
บางครั้งรอคอเอียงยังเสี่ยงคอย

คุณผู้ชายหายไปไม่กลับบ้าน
ทรวงสะท้านมองหาตาละห้อย
พอยินเสียงลิงโลดโดดตัวลอย
ถึงกับจ๋อย...ถอยมาจ๋องมองอีกตัว

ผิดอะไรหรือเราเฝ้าแต่ถาม
นายไร้ความเมตตาพามามั่ว
สิ้นรักแล้วหรือไรใจสั่นรัว
นั่งเกาหัวใจนายหน่ายเร็วจัง

ใช่หูฝาดตาเฝื่อนหรือเลือนหลง
อีกหน่อยคงทิ้งเก่าเราหมดหวัง
น้ำตาปรอยน้อยใจนายชิงชัง
หลบไปนั่งร่ำไห้ที่ปลายนา

บุญโชค

 

อย่าน้อยใจ ไปเลย นะลูกรัก
บุญน้อยนัก กรรมเข่น เกิดเป็นหมา
ควรภูมิใจ ใช่ต่ำต้อย ด้อยราคา
เจ้าซื่อสัตย์ ยิ่งกว่า ประดาคน

ขอวอนเจ้า เข้าใจ ในตัวพ่อ
แก่ฟันหลอ หงอกบาน มานหมองหม่น
ถูกปล่อยเดียว เปลี่ยวป่าว หนาวเหลือทน
แม่มิสน ห่างไกล ช่างใจดำ

เจ้าจงเป็น สื่อกลาง สร้างความรัก
อยู่ตรงนั้น สักพัก พ่อคมขำ
หากแม่ชวน หวนกลับ อย่ารับคำ
พ่อจะทำ สัมพันธ์ แม่ทันที

แล้วจะปูน บำเหน็จ เหตุความชอบ
รางวัลตอบ ขอสาว ชื่อพราวศรี
พร้อมอาหาร สำเร็จ เพ็ดดีกรี
ให้รื่นรมย์ สุขี ที่ปลายนา

รพีกาญจน์

 


คุณพ่อฮับ..!"พราวศรี"นี่ตัวเหม็น
ทนลำเค็ญทุกเมื่อเบื่อขี้หน้า
ขี้เรื้อนเขรอะเกรอะกรังเกะกะตา
ทั้งวาจามิหวานซ่านฤทัย

สองเดือนอยู่รู้แน่แค่แถเถือ
ระอาเหลือหดหู่พ่อรู้ไหม
น้ำตานองหมองจิตลูกผิดไย
พ่อผลักไสไล่ส่งทำลงคอ

บุญโชค

 

ทนปิดตา อุดหู อยู่ไปเถอะ
เรื้อนขุยเขรอะ เรือนร่าง ช่างมันหนอ
หากพ้นวัน สงกรานต์ มินานรอ
จะรีบขอ พราวใจ ให้อีกตัว

พราวใจสวยกว่าพราวศรีเยอะเลยลูก