ขอโทษ

สองคำนี้ ดีเยี่ยม เปี่ยมสุดสุด
เมื่อมันหลุด หยุดยั้ง ฟังแล้วหาย
ยามเคืองโกรธ โทษทัณฑ์ นั้นกับกลาย
เป็นสิ่งง่าย เสมอ เมื่อเจอภัย

แต่จงใช้ ให้ถูก ผูกสาระ
มิควรจะ เกินงาม ความมันใหญ่
แต่ต้องพูด ดูดจิต มิตรจากใจ
อย่าแกล้งให้ ใส่เหยื่อ เพื่อเอาดี

อีกอย่างหนึ่ง พึงเจียม เสงี่ยมตน
ไม่รุกรน จนดื้อ ถือศักดิ์ศรี
ทำอวดอ้าง ว่างท่า ว่าวลี
ขอโทษนี้ มีเฉพาะ เหมาะกับกาล

วรรณดี

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ขอโทษ (อ่าน 3452 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้