...ยังจำได้
อายุไขยี่สิบหยิบมาเล่า
บอกกับเพื่อนเตือนพ้องพี่น้องเรา
ครบสางเช้าห้าสิบปีฉันนี้ตาย

เสียงหัวเราะเยาะหยันพลันชี้หน้า
หยุดเถิดบ้าว่าเอ็งเร่งฉิบหาย
ยังไร้เมียเคลียร่างพูดวางวาย
ชอบทำนายเลือนลับอัปมงคล

เลยแสดงแจงจำดำเนินชีวิต
ต้องลิขิตด้วยมือถือเหตุผล
เดินแนวทางวางกรอบครอบครัวตน
ทุกข์ผ่านพ้นสบายเมื่อปลายวัย

เตือนตัวตูวู่วามความประมาท
เกิดผิดพลาดลำบนตั้งต้นใหม่
เพียรประพฤติยึดศีลกินทานไป
สอนลูกให้ทำดีศรีพารา

ถึงปีวันว่าไว้ไม่ม้วยมอด
นั่นสุดยอดอภิรมย์สมปรารถนา
คือกำไรได้อยู่ดูโลกา
ตายเร็วช้าอย่างไรฉันไม่แคร์

  

รพีกาญจน์

ถึงวันนี้ ได้กำไรสิบสองปีกว่าแล้วครับ

 


เกิดเกินกึ่งครึ่งร้อยมิน้อยนะ
ปล่อยเลยละเรื่องตายไม่แยแส
ชีวิตบิดผันผวนมีปรวนแปร
ต้องตามแต่ชะตาจะพาไป

วาสนาถ้ามีเศรษฐีล้น
เกิดมาจนดวงดับอับหม่นไหม้
หากขยันฟันฝ่ามิน่าไกล
สู่เข้าไว้ชนดะมานะตน

ล้มละลายสลายหายทรัพย์สิน
คงชีวินเชิดหน้าสู้ฟ้าฝน
ตัดปัญหาภายนอกอกชอกทน
กว่าจะพ้นแพ้ภัยใช้เวลา

ผ่านทุกอย่างทางร้ายหมายรอนริด
เก็บฝังจิตหวานฉมหรือขมปร่า
ยังจำได้ไม่เลือนเดือนกุมภาฯ
เงินล้านห้าอ้ายยืมไปยังไม่คืน...!?

ละอองดิน

 

อ้าว ก็สมคบคิดกันฟันคอผัว
ขึ้นรถทัวร์แบ่งครึ่งคนหนึ่งหมื่น
แค่ทะเลาะเพราะเมาเหล้าวานซืน
ร้องเรียกคืนเป็นล้านจานตะแกรง

เกลี้ยงกระเป๋าเอาไปให้หนึ่งร้อย
ก้มหัวห้อยย้อยฟัดกวัดต่องแต่ง
มันอุจาดบาดตาท่ายามแลง
ค่อยจัดแจงจับใส่ในกระบุง

ถาม  อะหยังเอ๊าะ?(อะไรเอ่ย?)
ตอบ  บ่าฟักหม่น(ฟักเขียว) อิอิ

 

รพีกาญจน์

กลางปี 2540 ข้อมูลเก่า
เกิดเรื่องเศร้าเศรษฐกิจตกสะเก็ด
เราคนไทยถ้วนหน้าน้ำตาเล็ด
ไอเอ็มเอฟ ตามเช็ดใช้บังคับ

โละหนีเน่าเขย่าขายแบบดายดูก
ถูกแสนถูกแถมพวกกระชวกดับ
กำหนดกรอบครอบครองจับจองนับ
บริหารสินทรัพย์รวยรับเละ

เหินหาวบินอินทรีชี้ตวาด
ลดค่าบาทเทียบดอลอ่อนสเปะ
ห้าสิบบาทต่อดอลอ่อนเละเทะ
อ้าปากเอะเท้าสืบกระทืบมิด

ชอบอ่านสื่อถือความตามเคลื่อนไหว
ทราบเป็นไปเท็จจริงสิ่งถูกผิด
มิไป่เบื่อเพื่ออวยช่วยชีวิต
หลีกเลี่ยงพิษพ้นภัยพบพาลเว้น

ก่อนปี 2540 สิ้นพินาศ
ห้าแสนบาทกู้ซื้อสร้อยร้อยเส้น
ค่าทองขึ้นเท่าตัวเทียบดอลเยน
รับเน้นเน้นห้าแสนแม่นกำไร

ห้าแสนบาทปี 2540 ปลูกบ้านได้หนึ่งหลังครับ

รพีกาญจน์