ตราบรัก...
.....
ดวงตะวันหันทิศ..จิตอ่อนล้า
แสงสีส้มห่มหล้า..เริ่มซาสี
ผืนผิวน้ำงามงด..จรดราตรี
บรรยากาศคลายคลี่สู่ค่ำคืน
......
ห้วงเวหาหนาวเหน็บจนเจ็บจิต
ลมทั่วทิศบิดขนจนผิวตื่น
ท้องนภาสลัวทั่วแผ่นพื้น
ถลาปีกฝืนฝืน..หมื่นภวังค์
..
.ตามรอยเจ้าจวบจนจันทร์ลับแสง
ไร้เรี่ยวแรง แกร่งกล้าคราสิ้นหวัง
สองตายังเบิกกว้างกางปีกรั้ง
ด้วยพลังในใจ...ยังใฝ่คอย
..
อดีตชาติ..อาจรักปักจิตลบ
ใจเจ้าจบ...แต่ใจข้าหาถดถอย
จะติดตามถามไถ่..แม้ไร้รอย
จนกว่าใจน้อยน้อย..จะมรณา
...
กวีชาวบ้าน
