อย่าร้องไห้ นะแม่....
......
ผมอยากเรียนหนังสือสงสารแม่
เราย่ำแย่ยากจนต้องขนขวาย
ขาดเสาหลักปักเรือนไร้สบาย
ตะเกือกตะกาย..ตรากตรำ เช้า ค่ำเย็น

แม่หยุดร้องไห้นะอย่าสะอื้น
เราขมขื่นแค่ไหน ใครเล่าเห็น
ผมไม่กลัวหรอกครับแค่ลำเค็ญ
อีกหน่อยความทุกข์เข็ญกระเซ็นซา
....
ไม่มีใครอดตายใช่ไหมแม่
มีทางแก้ทางไหน..เราไปหา
แผ่นดินไทยกว้างใหญ่ไกลลิบตา
ออกหาปลาหาปูถั่วพลูกิน
.....
แถวท้ายทุ่งกุ้งหอยแม้น้อยนิด
ต่อชีวิตคนยากมากหนี้สิน
มีหน่อไม้มันเผือกใต้พื้นดิน
เราเเงะกินกันตายใยต้องกลัว
...
อีกหน่อยต้องมีวันของเรา ผมเชื่อ...