กลับมาบ้านวันหยุดสุดคิดถึง
กาลครั้งหนึ่งเหมือนลิงวิ่งหลุกหลิก
นึกภาพตอนซ่อนตัวหัวร่อคิก
แสร้งกระซิกร่ำไห้คือไม้ตาย

แอบซอกตุ่มมุมบังนั่งหลบเสา
ภาพก่อนเก่าซึ้งซาบเริ่มฉาบฉาย
ย้อนคิดดูรู้สึกให้นึกอาย
เหลียวเห็นชายด้านหลังจำฝังใจ

นั่นพี่"ติ๊ก"จิ๊กโก๋ชอบโม้แหลก
ดูเปลี่ยนแปลกยามย่างร่างอ้วนใหญ่
รีบปราดทักควักโป้งหมายโยงใย
อุ้ย..ฟันหลอพอยิ้มให้...ไหงแก่จัง

ละอองดิน

 

      

มีอะไรกันรึท่านขอรับ

สงสัยยายแก ท่าจะเมาหมากกระมังครับ

 

 
พี่แดงคะ...พี่ระนาดฯน่ะเขียนกลอนไม่เคยยอมรับว่าแก่เลย
แล้วยังจะมาใส่ความศิอีกนะว่าบ้า แก่แล้วทักคนผิด
ดูเอาเถอะ...น่ามะ

ไปไม่เป็นเลย ยายศิ

เลี้ยงรุ่นปีนี้ เชิญด้วยนะค่ะ

 

มิอยากเล่นด้วยแล้วแจวดีกว่า
แสนอับอายขายหน้าคว้าน้ำเหลว
ฉันโดดโหยงโป้งแปะแตะเกาะเอว
กลายร้อนเปลวไฟรุมสุมหว่างทรวง

นานมาเจอกลับทำจำมิได้
น่าน้อยใจจริงหนอพ่อเรือพ่วง
เพิ่งรู้แน่แท้จริงมีหญิงควง
คอยห้ามหวงข้างกายคล้ายตีตรวน

เจอะพอดีพี่"ปรางค์ฯ"ยืนร่างเหี่ยว
หัวเหม่งเชียวก่อนนี้ตีผึ้งสวน
ต่อมันต่อยง่อยเป๋เดินเซซวน
ยังมาชวนโป้งแปะแน่ะดูทำ

เบื่อขี้หน้าลาก่อนขอจรจาก
ชอบถางถากว่าเหน็บให้เจ็บหนำ
ทั้งสองชายขืนมิหยุดพูดอีกคำ
หากยังซ้ำเติมให้หมอง..ต้องมีชก..!?

ละอองดิน