Only..Mother..
......
ชีวิตเคยผิดพลาดขนาดไหน
ลึกข้างในคณานับสุดสับสน
แม้ลำบากตรากตรำก็จำทน
เกิดเป็นคนจนทุกข์..รุกวนเวียน
....
ตั้งแต่เจ้ากำเนิดเกิดบนโลก
ทุกข์เศร้าโศกปกคลุมกลุ้มทั้งเศียร
กำพร้าพ่อท้อแท้แจจวนเจียน
ปวดในเหียนเวียนในเกล้าเศร้าโศกี
....
มองหน้าลูกทุกครั้งช่างวิตก
ลึกในอก..รกร้างเบื่อสร้างหนี้
อีกภาระท่วมหัวกลัวสิ้นดี
สองชีวีอดตายเปล่าเฝ้าถามใจ
....
จิตสำนึกตรึกตรองมองทุกสิ่ง
หากเราทิ้งลูกรักคงตักสัย
นึกขึ้นมาน้ำตาร่วงสุดห่วงใย
ตาดำดำทำไง..ไร้ทานทน
....
จะขอวัดกัดฟันกันสักตั้ง
เติมพลังครั้งนี้คลี่เหตุผล
ด้วยสองมือแม่นั้นฝันสร้างคน
ขอดูแลลูกจนพ้นโพยภัย
...
หลายปีผ่านคลานนั่งช่างน่ารัก
เฝ้าฝูมฝักหนักสู้ดูผ่องใส
แม้เหน็ดเหนื่อยทรมานนานเท่าใด
ทุกข์เเค่ไหน..หทัยพร้อมยอมจำนน
...
ทำงานส่งเสียเจ้า..จนกายแย่
จิตใจแม่มิท้อเลยสักหน
ลึกข้างในมีรอยยิ้มอิ่มกมล
เพียงเจ้าพ้นปากเหยี่ยวโฉบเฉี่ยวไป
....
ยืนดูเจ้ารับปริญญาเวลานี้
อกล้นปรี่ปลื้มล้ำ..น้ำตาไหล
แม่พาเจ้ามาถึงซึ่งเส้นชัย
ที่ใครใครหลายคนมิพ้นมา
....
จากลูกนกน้อยน้อยคอยหวงห่วง
บัดนี้พ้น..ซึ่งบ่วงสิเน่หา
ปีกกล้าแกร่งทะยานน่านนภา
บินสู่ฟ้าสีคราม..คงความดี
......
กวีชาวบ้าน