ดอกไม้แห่งความอาทร..
.....
ดอกสีม่วง..ร่วงบานบนลานจิต
ชั่วชีวิตติดบ่วง..ความห่วงหา
คนนี้ทุกข์..คนนั้นร้อน.คนโน้นรา
ใจของแม่ยังแกร่งกล้า..รู้แค่นั้น
....
โอบกอดด้วยรู้สึก...ไม่นึกผิด
อภัยให้ทั้งชีวิต..อย่าหวาดหวั่น
สองมือแม่สร้างลูก..ด้วยชีวัน
สร้างโลกให้สุขสันต์..จวบวันนี้
...
ตราบชีวินยังอยู่..สู้ไม่ถอย
แม้เวลาจะเหลือน้อย..สู้ไม่หนี
สองมือแม่ยังไหว..จำให้ดี
ใจยังมีเต็มร้อย...รู้เอาไว้
...
คำว่าแม่..คือทุกสิ่งยิ่งกว่ารัก
คำว่าแม่..แน่นหนักและยิ่งใหญ่
คำคำนี้..คิดเองเก่งอย่างไร
คำคำไหน..ไม่เหมือน..อย่างแน่แท้
...
ดอกสีม่วง..ร่วงโรยโปรยจากก้าน
อย่าสะท้าน..แม่ยังอยู่..ยังรู้แก้
จะโอบกอดเจ้าไว้..ไม่เปลี่ยนแปร
คำว่าแม่..ยัง..ยิ่งใหญ่ตลอดกาล
