จินตนาการกลอนตอนสามทุ่ม
ยิ่งกลัดกลุ้มรุ่มเร้าเนาใจฉัน
อากาศมืดวืดหวิวลิ่วรำพัน
แสนจาบัลย์หวั่นหวาดทั้งขลาดกลัว

ม่านหน้าต่างลู่ลมข่มตาหลับ
แต่แล้วกลับมึนงงตรงที่หัว
ความเงียบเหงาครอบงำซ้ำหมองมัว
ฟ้าสลัวทั่วไปใจล่องลอย

วิริน
๑๑/๑๐/๕๘