วาเลนไทน์ในอดีต
..
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว..
ได้ยินเสียงแว่วแว่วกุหลาบหาย
ผมเสียบไว้ในเสื้อสวยจะตาย
ใช้มือซ้ายถือมา..มือขวาบัง
..
รึลืมไว้ในห้อง..เราร้องถาม
ภารโรงห้ามเข้าห้องเขาร้องสั่ง
หรือให้ใครไปแล้วเริ่มเสียงดัง
เล่าไวไวให้ฟัง..พ่อตัวดี
..
มอศอสามยามนั้น..ฉันสิบห้า
ส่วนแฟนจ๋าหน้าแก่..แค่สิบสี่
เป็นนักบอลคนดัง..เด่นทั้งปี
ฝีเท้างี้ล้ำเลิศประเสริฐแท้
..
วาเลนไทน์ทุกปี..ต้องมีการฺ์ด
ใช้มือวาดภาพคู่ดูแล้วแย่
ยิ่งอ่านถ้อยวลีฤดีแปร
ที่แน่แน่เลิกกันวันบอกรัก
..
ซื่อบื่อ..จริงจริงคนอะไร
