..โปรดสงสาร..
....
สายธาราเจ้าเอ๋ยละเลยคลื่น
สองขายืนนานเนท่านเฉไฉ
มิสงสารเราบ้างหรืออย่างไร
เหมือนดั่งใครคนหนึ่งในคืนนั้น
...
จำติดตาเต็มกลืนแต่ฝืนจิต
แม้คำลาน้อยนิด..มิคิดลั่น
ท้องนภามีเมฆมีตะวัน
ยามค่ำคืนมีจันทร์..ฉันมีใคร
...
ท่านหลบลี้ลอยทวนสวนสายน้ำ
จิตท่านดำยิ่งนักจักรู้ไหม
การกระทำของท่านบั่นทอนใจ
อกข้าหม่นมอดไหม้กลายเป็นจุน
...
สายธาราเจ้าเอ๋ยละเลยคลื่น
ข้าขมขื่นฝืนทน..จนว้าวุ่น
ช่วยพัดเขามาให้..เถิดได้บุญ
ไม่หวังใจ..แค่ไออุ่นเพียงและพอ
....
