ได้อ่านถ้อยวาทีที่พร่ำพจน์
ทุกทุกอย่างปรากฏเกินมากใกล้
ท่วงทำนองชวนซึ้งคะนึงใคร
มิเท่าพี่นี้ไซร้สักนิดเดียว

สิริวตี

รักเธอเสมอ

หากฟากฟ้ามีดาวพราวผ่องใส
นทีไหลไม่เว้นเย็นเสมอ
หมู่เมฆาน้อยใหญ่ให้พบเจอ
หลับละเมอเพ้อหาทุกราตรี

วันเวลาเปลี่ยนผันเริ่มวันใหม่
ตัวห่างไกลใจใกล้ในทุกที่
รักคิดถึงห่วงหาทุกนาที
ไม่เคยมีสักวันฉันลืมเลือน

อยากรู้เธออยู่ดีมีสุขสันต์
หากมีวันเหงาใจใครเป็นเพื่อน
คอยปลอบขวัญห่วงหามาเยี่ยมเยือน
ชี้ชมเดือนชมดาวพราวนภา

อยากบอกว่ารักเธอเสมอมั่น
เหมือนดังวันก่อเก่าเราคบหา
แม้เหตุการณ์เนินนานผ่านเวลา
อยากบอกว่ารักเธอเสมอไป

เฒ่าธุลี

นอนนับดาวพราวฟ้าคราจันทร์ร้าง
แสงดาวไม่กระจ่างใจจึงห่วง
ค่ำคืนหนาวคืนนี้มีกี่ดวง
ที่จะร่วงที่จะดับลับฟ้าไป

มองดวงดาวย้อนมองตัวเองบ้าง
มองบางคนเขาห่างอยู่แห่งไหน
มองกวีบทเขาเหงาจับใจ
มองหยาดน้ำใสใสไหลจากตา

สิริวตี

เสียงครวญแห่งเพลงบรรเลงแว่ว
หายไปไหนแล้วไม่มานี่
เจ็บช้ำน้ำใจกระไรมี
ปรานีเถิดหนาอย่าลาไป

โอ้อกคะนึงคิดถึงอยู่
ห่างหายมิรู้ว่าอยู่ไหน
ส่งสารเจรจามาอีกใจ
เจ็บไข้, ​ทุกข์เข็ญเป็นไรคะ

สิริวตี