.. ฝากรักไว้ ในกลอน ก่อนลาจาก
ยามพลัดพราก จากไกล ใจคิดถึง
อ่านบทกลอน ผ่านตา พารำพึง
ด้วยรักจึง ฝากไว้ ให้จดจำ

.. ว่าครั้งหนึ่ง เราเคย เอ่ยคำหวาน
ริมสายธาร ร่มไทร จวนใกล้ค่ำ
หยิบดินสอ เล่มน้อย  ร้อยเรียงคำ
เป็นลำนำ คำกลอน ก่อนจากลา

.. หากวันใด อยู่เดียว เปลี่ยวใจเหงา
จึงหยิบเอา ถ้อยรัก ถักภาษา
อ่านลำนำ คำกลอน ตอนจากมา
เหมือนดังว่า สองเรา เคล้าคลอกัน

..ฝากรักไว้ ในกลอน อ้อนคำหวาน
เพื่อสื่อสาร ผ่านตา พาเคลิ้มฝัน
ว่าครั้งหนึ่ง เราสอง ครองสัมพันธ์
อย่าลืมฉัน สัญญา หน้าพระไทร

เฒ่าธุลี

อ่านลำนำคำกลอนตอนเธอจาก
สำนวนฝากคิดถึงตรึงสั่นไหว
เธอร้อยรักมอบฝากก่อนจากไกล
ประพันธ์ใจในกลอนตอนเธอลา

แม้รอยคำจารึกผนึกถ้อย
เหลือเพียงรอยความฝันวันเพรียกหา
รอยดินสอเบาบางเลือนจางตา
แต่กลอนเธอแรงกล้าคราคำนึง

แนบกระดาษยับยับทับรอยจูบ
สัมผัสลูบไหวหวามยามคิดถึง
สำนวนกลอนแว่วหวานอันตราตรึง
แว่วรำพึงถึงอยู่รู้ไหมเธอ

รอยลำนำจารึกผนึกไว้
หน้าพระไทรวันนั้นมั่นเสมอ
รอเธอหวนอีกครามาพบเจอ
ไม่อาจเผลอลืมลับ..นับวันคอย

 

เห็นเธอแล้วคนจากหากเหมือนฝัน
เพียงใกล้กันข้างข้างยังใจหาย
ใกล้เพียงเอื้อมเกินคว้ามาแนบกาย
ดุจดั่งคล้ายความฝันนั้นเนิ่นนาน

จะให้สุขสบายอย่างไรเล่า
เมื่อคอยเฝ้าเธอผินยังถิ่นฐาน
พอเธอหวนกลับจูบดินถิ่นสราญ
ไมไม่จูบตาหวาน..ฉันที่คอย

 
ล้อกันเล่นนะค้าาา

อย่าลืมฉันสักวันมั่นดวงจิต
มิลิขิตเพราะงานมากอยากถดถอย
เกรงดึกดื่นนี้นี้พี่คงคอย
เลยมาจอย(joy)สักพักเกรงรักลืม

อย่านอนดึกนะจ๊ะอย่าให้รู้
กินข้าวครบสามหมู่หนูจะปลื้ม
อันหมูเห็ดเป็ดไก่ไข่อย่าลืม (ขออภัยสัมผัสซ้ำ)
ค่อยดูดดื่มกานท์กลอนก่อนนิทรา

สิริวตี

 
ทานอาหารครบ 3 หมู่ป่าว??....เกรงจะคอยเลยแว้บมา
 

ต่อกลอนกับพี่วิรินทีไร ลืมทำงานเลย เดี๋ยวเข้ามา งานไม่เสร็จแน่ๆ
55555

ขอบคุณที่ทำให้หัวเราะได้นะคะ..ดึกๆมาใหม่

 

ด้วยระลึกนึกถึงซึ้งดวงจิต
ฝากความคิดส่งไปด้วยใจห่วง
ไม่ลืมกันแม้ห่างไกลไม่หลอกลวง
ใจทั้งดวงส่งมอบเพื่อตอบแทน

ตราตรึงอยู่คู่ความทรงจำฉัน
สายสัมพันธ์เชื่อมต่อก่อเหนียวแน่น
ขอเพียงเธออย่าลืมฉันมั่นเป็นแกน
เป็นปึกแผ่นความรักประจักษ์ใจ

ไชยเชษฐ์

คิดถึงเพื่อนเรื่อนเหย้าโปรดเข้าบ้าง
อย่าแรมร้างแฝงตนอยู่หนไหน
สายสัมพันธ์มิ่งมิตรชิดหทัย
อบอุ่นในบ้านนี้แสนดีจริง

สิริวตี

อรุณรุ่งตะวันส่องสีทองสาย
ลมโชยชายหนาวเนื้อเมื่อวันเปลี่ยว
วิหคเหินคล่องฟ้าน่าปราดเปรียว
หัวใจเหี่ยวเกินสุขเพราะทุกข์เยือน

แต่ยามค่ำคืนใดใคร่ครวญนึก
แจ่มจารึกถึงพี่นี้เป็นเพื่อน
คอยลบความเหงาเศร้าที่เข้าเรือน
สร้างยิ้มเปื้อนอาทรอ้อนสุดใจ

สิริวตี